مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: مادران مراقبت­کننده از کودکان اتیسم و کودکان دچار اختلال جسمی- حرکتی در خطر ابتلاء به مشکلات و ناتوانی­های روانی هستند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سرکوبگری عاطفی در مادران مراقب خانواده بود.
روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش همه مادران کودکان با اختلال اتیسم و کودکان با مشکلات جسمی- حرکتی بودند که فرزندشان در مدارس ویژه شهر تهران در سال 1398 مشغول به تحصیل بودند که از میان آن­ها 45 مادر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و با همگن­سازی سن و مدت زمان مراقبت در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. شرکت­کننده­ها به پرسشنامه سازش­یافتگی واینبرگر (1990) و نسخه کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ (1998)؛ نسخه دوم پرسشنامه تعهد و پذیرش بوند و همکاران (2011) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده­ها از روش تحلیل واریانس با اندازه­گیری­های مکرر، نرم افزار SPSS و سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
یافته­ها: نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مؤلفه­های بازداری (044/0=P)، دفاعی بودن (001/0>P) و سرکوب­گری عاطفی (001/0>P) اثر کاهنده داشتند. آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش برای مؤلفه­های بازداری و دفاعی بودن و سرکوب­گری عاطفی اثر کاهنده در طول زمان داشت (001/0=P).
نتیجه­گیری: براساس یافته­های حاصل از پژوهش حاضر آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد هر دو بر کاهش سرکوب­گری عاطفی مادران مراقب خانواده مؤثر بودند.

واژه‌های کلیدی: پذیرش و تعهد، سرکوبگری عاطفی، طرحواره، مراقب خانواده

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---