مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: شناسایی علل بروز رفتارهای پرخطر در نوجوانان که به­دلایل متفاوت ممکن است صورت می­گیرد، کاری دشوار است. هدف پژوهش ارائه مدل ساختاری رفتارهای پرخطر در نوجوانان بر اساس حساسیت اضطرابی با میانجی‌گری پذیرش خویشتن بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام نوجوانان 14 تا 18 ساله شهر تهران در سال تحصیلی 97-96 بودند که از میان آن­ها 500 نفر به روش نمونه­گیری در دسترس از مدارس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه رفتارهای پرخطر محمدخانی (1389)؛ پرسشنامه پذیرش بی قید و شرط خویشتن چمبرلین و هاگا (2001)؛ شاخص حساسیت اضطرابی ریس و همکاران (1986) بود. جهت تحلیل داده­ها از روش مدلسازی معادلات ساختاری، نرم افزار AMOS و سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
یافته­ها: در پژوهش حاضر نتایج نشان داد که مدل مفروض با داده‌های گردآوری شده برازش داشت (15/164=²c، 954/0=CFI، 951/0=GFI، 919/0=AGFI و 071/0=RMSEA). ضریب مسیر بین حساسیت اضطرابی و رفتارهای پرخطر مثبت و معنادار بود (001/0=P، 226/0=β). ضریب مسیر بین پذیرش مشروط خویشتن و رفتارهای پرخطر مثبت و معنادار بود (001/0=P، 316/0=β). ضریب مسیر بین پذیرش غیر مشروط خویشتن و رفتارهای پرخطر منفی و معنادار بود (001/0=P، 279/0-=β). ضریب مسیر غیرمستقیم بین حساسیت اضطرابی و رفتارهای پرخطر با میانجیگری مثبت و معنادار بود (001/0=P، 150/0=β).
نتیجه­گیری: براساس یافته­های این پژوهش می­توان گفت خودپذیری نامشروط یک جنبه خیلی مهم در کارکرد و کنش­ورزی نوجوان است. نوجوانانی که خود وجودیشان را پذیرفته‌اند، درک می‌کنند انجام رفتارهای آسیب رسان و نابهنجار و پرخطر راه‌حلی برای مقابله با حساسیت اضطرابی نیست.

واژه‌های کلیدی: پذیرش خویشتن، حساسیت اضطرابی، رفتار پرخطر

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---