مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: دیابت یکی از شایع‌ترین و پرهزینه‌ترین بیماری‌های مزمن است که بر وضعیت روان‌شناختی بیماران تغییراتی ایجاد می‌کند. لذا پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر استرس، سندرم توجهی – شناختی و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران دیابتی نوع دو انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی افراد مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه‌کننده به مرکز بهداشت شهر حاجی آباد زیرکوه در پاییز سال 1398 بودند که از بین تمامی افراد واجد شرایط، 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند. به منظور جمع‌آوری داده‌های لازم از مقیاس استرس لاویبوند و لاویبوند (1995)، سندرم توجهی- شناختی ولز (2009) و آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله با دستگاه اتو انالایزر به عنوان پیش‌آزمون استفاده شد. سپس درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد هیز و همکاران (2011) در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تنها بر روی گروه آزمایش انجام شد و گروه گواه در آموزش شرکت نکردند. سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای مقایسه پس آزمون هر دو گروه از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات استرس، سندرم توجهی – شناختی و هموگلوبین گلیکوزیله پیش آزمون و پس آزمون دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>P).
نتیجه‌گیری: بر این اساس یافته‌ها می‌توان گفت که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش استرس، سندرم توجهی – شناختی و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر گذار بود.

واژه‌های کلیدی: پذیرش و تعهد، استرس، سندرم توجهی – شناختی، هموگلوبین گلیکوزیله، دیابت.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---