مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
رضا متجدد1 
، الهه عرب عامری* 2، معصومه شجاعی3
، الهه عرب عامری* 2، معصومه شجاعی3
1- دانشگاه آزاد مشهد
2- دانشگاه تهران
3- دانشگاه الزهرا
2- دانشگاه تهران
3- دانشگاه الزهرا
چکیده: (1658 مشاهده)
زمینه و هدف: مشکلات حرکتی یکی از موارد شایع در افراد دارای اختلال اوتیسم به شمار می رود. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر برنامه های تمرینی اسپارک و مدرسه محور بر رشد مهارت های حرکتی کودکان دارای اختلال اوتیسم با عملکرد بالا بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با گروه گواه می باشد. سی و شش کودک دارای اختلال اوتیسم با عملکرد بالا در دامنه سنی 10-6 سال شهر مشهد بصورت تصادفی در یکی از گروه های برنامه تمرینی اسپارک، برنامه تمرینی مدرسه محور و یا گواه قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت 24 جلسه به تمرینات ویژه خود پرداختند و قبل و بعد از دوره تمرینی از تمامی گروه ها آزمون اولریخ -2 (2000) بعمل آمد. نتایج بدست آمده بوسیله آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و در سطح معنی داری (05/0>p) و توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج بدست آمده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان دهنده تاثیر معنی دار مراحل و تمرین بر مهارت های جابجایی، کنترل اشیاء و تبحر حرکتی بود (001/0>p). همچنین گروه های تمرینی مختلف نسبت به گروه گواه عملکرد بهتری را نشان دادند (001/0>p) بین مراحل پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری نیز تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0>p).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که برنامه های مداخلات حرکتی استفاده شده در این مطالعه می توانند تاثیرات مثبتی بر رشد مهارت های حرکتی کودکان دارای اوتیسم داشته باشند.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با گروه گواه می باشد. سی و شش کودک دارای اختلال اوتیسم با عملکرد بالا در دامنه سنی 10-6 سال شهر مشهد بصورت تصادفی در یکی از گروه های برنامه تمرینی اسپارک، برنامه تمرینی مدرسه محور و یا گواه قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت 24 جلسه به تمرینات ویژه خود پرداختند و قبل و بعد از دوره تمرینی از تمامی گروه ها آزمون اولریخ -2 (2000) بعمل آمد. نتایج بدست آمده بوسیله آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و در سطح معنی داری (05/0>p) و توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج بدست آمده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان دهنده تاثیر معنی دار مراحل و تمرین بر مهارت های جابجایی، کنترل اشیاء و تبحر حرکتی بود (001/0>p). همچنین گروه های تمرینی مختلف نسبت به گروه گواه عملکرد بهتری را نشان دادند (001/0>p) بین مراحل پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری نیز تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0>p).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که برنامه های مداخلات حرکتی استفاده شده در این مطالعه می توانند تاثیرات مثبتی بر رشد مهارت های حرکتی کودکان دارای اوتیسم داشته باشند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
