چکیده
زمینه و هدف: دوران نوجوانی و مسائل و مشکلات مربوط به این دوره میتواند منجربه استرس شود. پژوهش حاضر با هدف ارائهٔ مدل روابط علّی راهبردهای مقابله با استرس و خطرپذیری با نقش واسطهای رضایت از زندگی در دانشآموزان انجام شد.
روشبررسی: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی مبتنیبر روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی دانشآموزان پسر دورۀ متوسطهٔ اول در پایهٔ نهم تشکیل دادند که در نیمسال دوم ۹۸-۱۳۹۷ شهرستان بابل در حال تحصیل بودند. از میان آنها ۲۴۰ نفر با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند و به پرسشنامهٔ راهبردهای مقابلهای (اندلر و پارکر، ۱۹۹۰)، مقیاس رضایت از زندگی (داینر و همکاران، ۱۹۸۵) و مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (زادهمحمدی و همکاران، ۱۳۹۰) پاسخ دادند. روش آماری پژوهش، ضریب همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری بود که نرمافزارهای SPSS نسخهٔ ۲۲ و AMOS نسخهٔ ۲۲ استفاده شد.
یافتهها: ضریب مسیر مستقیم بین راهبردهای مقابله با استرس با خطرپذیری، مثبت و معنادار بود (۰٫۰۰۵=p، ۰٫۲۲=β). همچنین ضرایب مسیر مستقیم بین راهبردهای مقابله با استرس با رضایت از زندگی (۰٫۰۰۱=p، ۰٫۲۸-=β) و بین رضایت از زندگی با خطرپذیری (۰٫۰۰۱=p، ۰٫۵۰-=β) منفی و معنادار بود. مسیر غیرمستقیم راهبردهای مقابله با استرس بر خطرپذیری با میانجیگری رضایت از زندگی، باتوجه به روش برآورد بوتاسترپ تأیید شد (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۲۲۰=β). شاخصهای نکویی برازش از برازش مطلوب الگو با دادههای گردآوریشده حمایت کردند (۰٫۹۵=AGFI، ۰٫۰۴۳=RMSEA، ۰٫۹۸=GFI، ۰٫۹۷=CFI، ۲٫۸۷=c2/df).
نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش، خطرپذیری دانشآموزان توسط راهبردهای مقابلهای و رضایت از زندگی قابل تبیین است. استفاده از مهارتهای مبتنیبر افزایش رضایت دانشآموزان از زندگی میتواند درجهت شناسایی وضعیت روانی و راهکارهای مقابلهای در شرایط پراسترس به دانشآموزان کمک کند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |