مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (102 مشاهده)
زمینه و هدف: لازمه کمک به افراد مبتلا به عروق کرونر قلب برای حل مشکلات مربوط به عروق کرونر قلب شناخت عوامل مؤثر بر اضطراب حالت- صفت و تکانشوری این افراد است که میتوان با استفاده از رویکردهای مختلف به بهبود آنها پرداخت. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر نشانگان اضطراب حالت- صفت و تکانشوری در بیماران مبتلا به عروق کرونر قلب بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک تحقیق کاربردی و از نظر روش تحقیق از نوع تحقیقات شبه آزمایشی از نوع تحقیقات پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی عروقی بود که بین ماههای دی تا اسفند 1398 در بیمارستان قلب و عروق مدنی تبریز در بخش داخلی قلب (مردان و زنان) بستری بودند و بیماری قلبی آنها محرز گردید. نمونه این پژوهش شامل 40 نفر از بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی عروقی بود که به روش نمونه گیری داوطلبانه و هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه (شفقت خود (20) و گروه کنترل (20)) قرار گرفتند. دادهها با استفاده از مقیاس تکانشگری بارت (1994)، سیاهه اضطراب حالت-صفت STAI-Y (1970) بدست آمده است. پروتکل درمان مبتنی بر شفقت به مدت 12 جلسه 90 دقیقهای، به صورت هفتگی به مدت دو ماه انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر نشانگان اضطراب حالت- صفت و تکانشوری در بیماران مبتلا به عروق کرونر قلب موثر است (001/0>p).
نتیجه گیری: براساس یافتههای این پژوهش میتوان گفت اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر نشانگان اضطراب حالت- صفت و تکانشوری در بیماران مبتلا به عروق کرونر قلب موثر است.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک تحقیق کاربردی و از نظر روش تحقیق از نوع تحقیقات شبه آزمایشی از نوع تحقیقات پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی عروقی بود که بین ماههای دی تا اسفند 1398 در بیمارستان قلب و عروق مدنی تبریز در بخش داخلی قلب (مردان و زنان) بستری بودند و بیماری قلبی آنها محرز گردید. نمونه این پژوهش شامل 40 نفر از بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی عروقی بود که به روش نمونه گیری داوطلبانه و هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه (شفقت خود (20) و گروه کنترل (20)) قرار گرفتند. دادهها با استفاده از مقیاس تکانشگری بارت (1994)، سیاهه اضطراب حالت-صفت STAI-Y (1970) بدست آمده است. پروتکل درمان مبتنی بر شفقت به مدت 12 جلسه 90 دقیقهای، به صورت هفتگی به مدت دو ماه انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر نشانگان اضطراب حالت- صفت و تکانشوری در بیماران مبتلا به عروق کرونر قلب موثر است (001/0>p).
نتیجه گیری: براساس یافتههای این پژوهش میتوان گفت اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر نشانگان اضطراب حالت- صفت و تکانشوری در بیماران مبتلا به عروق کرونر قلب موثر است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
