مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: رضایت شغلی سازه­ای پیچیده و چندبعدی است که از تعامل ویژگی­های فردی و شخصیتی و درون فردی و عوامل بین فردی ناشی می­شود. هدف پژوهش حاضر ارائه مدل علی در تبیین رابطه نارضایتی شغلی براساس صفات شخصیت با میانجیگری پردازش اطلاعات هیجانی بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمام کارکنان زن و مرد شرکت ماموت در سال 97-1396 بودند که از میان آن­ها 310 نفر به روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پنج عاملی نئو کاستا و مک­ری (1989)؛ پرسشنامه خردگرایی- تجربه­گرایی پاسینی و اپستاین (1999) و پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا ساخته ویس و همکاران (1967) بود. جهت تحلیل داده­ها از روش مدلیابی تحلیل مسیر، نرم افزار SPSS و AMOS و سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
یافته­ها: در پژوهش حاضر نتایج نشان داد که مدل مفروض با داده‌های گردآوری شده برازش داشت (359/0=P، 841/0=²c، 989/0=CFI، 997/0=GFI، 928/0=AGFI و 073/0=RMSEA). سبک خردگرایی به‌صورت مثبت و معنادار با نارضایتی شغلی رابطه مستقیم داشت (328/0=β، 001/0=P). وظیفه‌شناسی (067/0=β، 001/0=P) و گشودگی (113/0=β، 001/0=P) با نارضایتی شغلی رابطه غیرمستقیم داشتند. همچنین روان‌رنجورخویی با نارضایتی شغلی رابطه غیرمستقیم و معکوس داشت (066/0-=β، 023/0=P).
نتیجه­گیری: بر اساس یافته­های این پژوهش می­توان گفت سبک‌های پردازش هیجانی خردگرا رابطه بین صفات وظیفه‌شناسی و گشودگی با نارضایتی شغلی را به‌صورت مثبت و رابطه بین صفت روان‌رنجورخویی با نارضایتی شغلی را به‌صورت منفی و معنادار میانجیگری می‌کند.

واژه‌های کلیدی: اطلاعات هیجانی، رفتار سازمانی، ویژگی‌های شخصیتی، نارضایتی شغلی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---