مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: دوره پیش از تولد نقش تعیین کننده‌ای بر سلامت جسمی و روانی کودک دارد . خلق‌و‌خوی نوزاد تحت تاثیر وضعیت روانشناختی مادر قرار دارد. رعایت اصول بهداشت جسمی و روانی و آگاهی از نقش عوامل تأثیرگذار بر جنین می‌تواند در پیشگیری از بروز مشکلات نقش بسزائی داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی رابطه نگرانی مادرانه دوران بارداری با خلق و خوی نوزادان بود.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع تحقیق پس‌رویدادی(علی-مقایسه‌‌ای) و جامعه آماری شامل مادران مراجعه ‌‌کننده به سه مرکز مراقبت‌های دوران بارداری در شهر قم در سال ۱۳۹۶-۱۳۹۵بود. نمونه شامل ۵۷ نفر از مادران داوطلبی بود که در سه‌ماهه آخر دوره بارداری قرار داشتند و بصورت نمونه‌گیری دردسترس در مطالعه شرکت کردند. دوره مطالعه ازسه ماه آخر بارداری تا شش ماه پس از تولد نوزاد بود. ابتدا مادران پرسشنامه نگرانی‌های دوران بارداری (آلدردیس و لین، 2011) را در زمان حاملگی تکمیل نمودند. براساس نمرات به‌دست‌آمده مادران با سطح نگرانی بالا و عادی در دو گروه دسته بندی شدند. پس از تولد نوزادان از ماه سوم با استفاده از پرسشنامه رفتار نوزاد، فرم ۳ تا ۶ماهه خلق و خوی نوزادان (روتبارت و گارتستین، 2002) که توسط مادر ارزیابی و پاسخ داده می‌شد مورد سنجش قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها روشهای تحلیل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرم افزار SPSS به کار رفت.(۰۵/۰>p)
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که بین متغیر نگرانی مادر در دوران بارداری و خلق نوزاد رابطه مثبت و معناداری (۰۱/۰ ≥p ، ۴۱/۰ = r) وجود داشت. همچنین بین متغیر نگرانی مادر در دوران بارداری و عواطف منفی در نوزادان رابطه مثبت و معناداری (۰۱/۰ ≥p ، ۴۱/۰= r) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که نگرانی های مادرانه در دوران بارداری می‌تواند مستقیما خلق و خوی نوزاد را پیش بینی کند. از بین سه عامل اصلی خلق و خوی نوزاد، عواطف منفی رابطه مستقیمی با نگرانی های مادر در بارداری داشت. دو عامل دیگر که شادخویی و انطباق پذیری بود با نگرانی های دوران بارداری رابطه مثبت و معناداری نداشتند.

واژه‌های کلیدی: بارداری، نگرانی مادرانه، خلق وخو، نوزاد.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---