مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: خانواده، یک نظام اجتماعی طبیعی است که در همه مراحل تکوین آن زن و مرد، خرده نظام اصلی بوده و عوامل متعددی چون الگوهای ارتباطی، سبک­های هویت و تاب­آوری در رضایت زناشویی آنان نقش دارند. هدف از این پژوهش تعیین اندازه اثر الگوهای ارتباطی و سبک­های هویت بر رضایت زناشویی با واسطه‌گری تاب آوری بود.
روش بررسی: در این مطالعه همبستگی، جامعه آماری پژوهش مردان و زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان­شناختی شهر تهران در سال 1398 بودند که از میان آن­ها 302 نفر که واجد شرایط بودند وارد پژوهش شدند. ابزار مورد استفاده شامل رضایت زناشویی انریچ (1983)، الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (1984)، سبک­های هویت برزونسکی و همکاران (2013) و تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) بود. جهت تحلیل داده­ها از روش تحلیل مسیر، نرم افزارهای SPSS و Amos و سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
یافته­ها: در پژوهش حاضر نتایج نشان داد که مدل مفروض با داده‌های گردآوری شده برازش داشت (359/0=P، 52/11=²c، 989/0=CFI، 992/0=GFI، 971/0=AGFI و 033/0=RMSEA). نتایج نشان داد که الگوهای ارتباطی سازنده (215/0=β، 008/0=P) و سبک هویت اطلاعاتی  (371/0=β، 001/0=P) به واسطه تاب آوری بر رضایت زناشویی اثر غیرمستقیم داشتند. همچنین الگوی ارتباطی ناکارآمد به واسطه تاب آوری بر رضایت زناشویی اثر غیرمستقیم داشت (334/0-=β، 001/0=P).
نتیجه­گیری: براساس یافته­های این پژوهش الگوهای ارتباطی سازنده و ناکارآمد و سبک هویتی اطلاعاتی به واسطه تاب آوری بر رضایت زناشویی اثر دارند.

واژه‌های کلیدی: الگوهای ارتباطی، تاب آوری، رضایت زناشویی، هویت

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---