مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: اختلال یادگیری مشکلی پایدار است که در دوره‌های تحصیلی بالاتر نیز دیده می­شود و تنها شکل آن تغییر می­کند. این پژوهش با هدف تعیین روابط تفکر انتقادی و یادگیری عمقی با علاقه درونی در دانشجویان انجام شد.
روش بررسی: روش این پژوهش توصیفی- همبستگی مبتنی بر روش مدل تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سال تحصیلی 99-1398 به تعداد 3512 نفر بود که از بین آن­ها تعداد 400 نفر به­ روش تصادفی طبقه ­ای به عنوان نمونه انتخاب شد. برای جمع ­آوری داده­های مورد نیاز از پرسشنامه­ های تفکر انتقادی فاسیون و فاسیون (1990)، یادگیری عمقی بیگز (2001) و علاقه درونی پینتریچ و دی­گروت (1990) استفاده شد. داده­ها در سطح معناداری 0/05 با استفاده از روش تحلیل مسیر و از طریق نرم ­افزارهای Spss₂₄ و Amos₂₃ تحلیل شد.
یافته­ ها: نتایج نشان داد رابطه تفکر انتقادی با علاقه درونی (β= 0/229، p=0/001)، رابطه علاقه درونی با یادگیری عمقی (β= 0/236، p=0/001) و رابطه تفکر انتقادی با یادگیری عمقی (β= 0/326، p=0/001) معنادار بود.
نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج یافته­ های این پژوهش می­توان نتیجه­ گیری کرد که اختلالات یادگیری می‌تواند در طول عمر باقی بماند و باعث ناتوانی‌های اساسی در کار، مدرسه و زندگی شخصی دانشجویان شود. نبود تفکر انتقادی جزو آن­دسته از مشکلاتی است که در دانشجویان دارای اختلالات یادگیری قابل مشاهده است. از نشانه­ های تفکر انتفادی دانشجویان، می­توان به یادگیری عمقی اشاره کرد. از سوی دیگر یکی از متغیرهایی که با یادگیری عمقی ارتباط تعیین کننده دارد علاقه درونی دانشجویان به یادگیری می­باشد. برای تبیین روابط تفکر انتقادی می­توان متغیرهای یادگیری عمقی و علاقه درونی دانشجویان را مورد مطالعه قرار داد.

واژه‌های کلیدی: تفکر انتقادی، یادگیری عمقی، علاقه درونی، اختلال یادگیری، دانشجویان

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---