مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: ویروس نقص ایمنی انسانی (اچ.آی.وی) دارای پیامدهای عمیقی می باشد که بر ابعاد جسمی، روانشناختی و اجتماعی افراد مبتلا به این ویروس اثرمی گذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر طرحواره‌درمانی بر خودپنداره و سلامت اجتماعی افراد مبتلا به این ویروس انجام گردید.
روش‌بررسی: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به اچ.آی.وی مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری بیمارستان امام خمینی در سال 99-98 بود. 30 نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایشی و گواه جایگزین شدند. از پرسشنامه های خود پنداره راجرز و سلامت اجتماعی کییز استفاده شد. افراد گروه آزمایشی به مدت ده جلسه دو ساعته، آموزش گروهی با مدل طرحواره درمانی یانگ قرار گرفتند.گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام آموزش، شرکت کنندگان مجددأ پرسشنامه های مذکور را تکمیل کردند. جهت تحلیل داده‏ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار، تحلیل کواریانس در نرم افزار spss نسخه 23 انجام شد. سطح معناداری برابر با 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایشی و گواه از لحاظ خود پنداره و سلامت اجتماعی وجود داشت (p<0.001). تفاوت معناداری بین دو گروه در تمامی خرده مقیاس های سلامت اجتماعی شامل انطباق اجتماعی، انسجام اجتماعی ، شکوفایی اجتماعی، پذیرش اجتماعی (p<0.001) و  مشارکت اجتماعی(p=0.018) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعات تایید کرد که می‌توان از طریق آموزش تکنیک‌های طرحواره درمانی به افراد دارای اچ.آی.وی خود پنداره و سلامت اجتماعی آنان را بهبود داد.

واژه‌های کلیدی: کلید واژه ها: طرحواره درمانی، خودپنداره، سلامت اجتماعی، ویروس نقص ایمنی انسانی (اچ.آی.وی)

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---