تبیین نقش واسطه ای خود تنظیمی هیجانی و جهت گیری هدف در رابطه سبک اسناد و خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر شاهد و ایثارگر مدارس شاهد شهر یاسوج
نویسندگان
مهدی حیدری
[1]؛سلطانعلی کاظمی
*[2]؛مجید برزگر
[3]؛نادره سهرابی شگفتی
[4]
چکیده زمینه و هدف: مفهوم خودناتوان سازی تحصیلی به عنوان یک آسیب روان شناختی شایع در میان فراگیران نظام های آموزشی مورد توجه است.این پژوهش با هدف تبیین نقش واسطه ای خود تنظیمی هیجانی و جهت گیری هدف در رابطه سبک اسناد و خودناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان انجام گرفت.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی با استفاده از مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری را تمامی دانش آموزان دختر و پسر شاهد و ایثارگر در مدارس شاهد شهر یاسوج بودند در سال تحصیلی 98-1397که به روش تصادفی انتخاب شدند تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 320 نفر از دانش آموزان بود که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. تعدادی از پاسخ نامه ها به علت داده های پرت یا تکمیل نبودن پرسشنامه ها کنار گذاشته شد و در مجموع داده های 259 نفر تحلیل شد ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودناتوان سازی تحصیلی شوینگر و استینسمر پلستر(2010)،پرسشنامه سبک های اسنادی پترسون و همکاران(1983)،پرسشنامه خودتنطیمی بوفارد و همکاران(1995)و پ
رسشنامه جهت گیری هدف پیشرفت الیوت و مک گریگور (2001) به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای
spssنسخه 23 و ایموس نسخه 22 و روش معادلات ساختاری در سطح معناداری 5 درصد استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد خودتنطیمی (
P=/.0001 و
β=-19) و جهت گیری اهداف پیشرفت (
P=/.0001 و
β=-/50 ,) خود ناتوان سازی تحصیلی را به عنوان واسطه پیش بینی می کنند و رابطه سبک های اسنادی(
P=/.0001 و
β=-/30) رابطه معنادار بود.
نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش نشان داد سبک های اسنادی با نقش میانجی خودتنطیمی و اهداف پیشرفت می تواند مدل مطلوبی برای خود ناتوان سازی تحصیلی باشد
کلید واژگان: خود تنظیمی هیجانی، جهت گیری هدف، سبک اسنادی، خودناتوان سازی تحصیلی.