مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
    زمینه و هدف: هیجانات تحصیلی به عنوان هیجاناتی که مستقیما در پیوند با فعالیت های پیشرفت یا پیامدهای پیشرفت هستند تعریف می شوند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی  آموزش خودتنظیمی و خودابرازی بر هیجانات تحصیلی مثبت دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه اول شهرستان کوهچنار  بود.
 روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی و نوع طرح پیش آزمون پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه گواه بود. نمونه پژوهش ۹۰ نفر از دانش‌آموزان دختر داوطلب سه کلاس دوره متوسطه اول شهرستان کوه چنار در سال تحصیلی 98-1397 بودند. به هریک از گروه ها به صورت تصادفی نام های گروه آزمایشی خودتنظیمی، خودابرازی و گواه اختصاص داده شد.  دانش آموزان در گروه های آزمایشی به مدت ۸ جلسه  آموزش مهارت های مرتبط با عنوان گروه دریافت کردند و گروه گواه به برنامه‌های عادی کلاس خود ادامه دادند.  در پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری (پس از گذشت یک ماه)از ‌آزمون هیجانات تحصیلی پکران (2005)  استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل شد(05/0=α).  
یافته ها: در میانگین هیجان لذت و غرور در پیش آزمون در گروه های آزمایشی و گواه تفاوت چندانی نبود، اما در پس آزمون و آزمون پیگیری در گروه‌های آزمایشی با اختلاف معناداری (05/0=p) بالاتر از گروه گواه بود. در مقایسه میزان اثربخشی روش ها،  آموزش خود ابرازی بر هیجان لذت و آموزش خودتنظیمی بر هیجان غرور، نسبت به گروه آزمایشی دیگر با تفاوت معناداری(05/0=p) بالاتر بود.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش  آموزش خودابرازی و خودتنظیمی بر هیجانات  مثبت تحصیلی دانش آموزان موثر است. میزان اثر بخشی این روشها بر مولفه های لذت و غرور تفاوت معناداری دارد. اثر بخشی روش های آموزشی خودتنظیمی و خودابرازی در طول زمان پایدار است.