مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف : از علائم اختلال طیف اتیسم اختلالات ارتباطی می‌باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر‌بخشی شیوه یکپارچگی‌حسی همراه و بدون ربات، بر برقراری ارتباطات پسران 9-7 ساله مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود.
روش بررسی: روش این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه پژوهش پسران 9-7 ساله طیف اتیسم سطح متوسط ، مدارس پسرانه اتیسم شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397بود . از داوطلبان واجد شرایط ، 45 نفر به‌شیوه در‌دسترس انتخاب‌شده و به‌صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری تمرینات یکپارچگی‌حسی به‌همراه ربات و یکپارچگی‌حسی به‌تنهایی و گواه قرار‌گرفتند. برای آزمودنی‌ها پیش‌آزمون،پس‌آزمون و آزمون پیگیری پس از دو ماه ،با آزمون گارز 2 (تشخیص اتیسم گلیام 1994) انجام‌شد. با هردو گروه آزمایش 15 جلسه شیوه یکپارچگی‌حسی کار‌شد ، همزمان یک گروه آزمایش 15 جلسه از درمان با ربات نیز بهره‌برد.گروه گواه درمانی دریافت‌نکرد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی با نرم‌افزاز 22SPSS در سطح معناداری 05/0تحلیل‌گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان‌داد که تمرینات یکپارچگی‌حسی همراه و بدون ربات بر برقراری‌ارتباطات کودکان طیف‌اتیسم موثر بود(001/0p< ) .
همچنین تمرینات یکپارچگی‌حسی با ربات تاثیر بیشتری بر کاهش اختلال دربرقراری‌ارتباطات کودکان طیف‌اتیسم داشت ( 001/0p= ) .نتایج پیگیری پس از دو ماه نشان داد که این تاثیر پایدار بود.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت که تلفیق دو شیوه درمانی یکپارچگی‌حسی و درمان با‌ ربات می تواند بیشتر از شیوه یکپارچگی‌حسی به‌تنهایی موجب بهبود اختلالات ارتباطی کودکان طیف اتیسم ‌شود.

واژه‌های کلیدی: اختلال طیف اتیسم ؛ ربات ؛ یکپارچگی حسی ؛ برقراری ارتباطات

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---