مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
سحر غلامی* 
1، فرناز کشاورزی ارشدی1 ، پروانه محمد خانی2 ، فریبا حسنی1
1، فرناز کشاورزی ارشدی1 ، پروانه محمد خانی2 ، فریبا حسنی1
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
2- دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی
2- دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی
چکیده: (885 مشاهده)
زمینه و هدف: طلاق به عنوان مهم‌ترین شاخص آشفتگی زناشویی، فقط موجب آسیب به فرایندهای روان‌شناختی زوجین نمی‌شود، بلکه به سلامت روان‌شناختی فرزندان نیز آسیب می‌رساند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجانی و خودانتقادی دختران نوجوان با توجه سوگ طلاق والدین انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه و پیگیری سه‌ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان 14-16 سال دختر از خانواده‌های طلاق ساکن شهر تهران در سال 1398 بودند. با استفاده از روش نمونه‌گیری به صورت هدفمند 30 نفر از اعضای جامعه مذکور به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گواه (هر گروه 15 نفر) جایدهی شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه‌های تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (2006)، سیاهه سوگ هوگان و همکاران (2001) و سطوح خودانتقادی تامپسون وزوروف (2004) قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (فرمن و هربرت، 2008) دریافت کردند و گروه گواه در لیست انتظار قرار داده شدند. در نهایت برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین گروه مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه گواه در پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری در راهبردهای انطباقی و غیرانطباقی تنظیم شناختی هیجان و خودانتقادی در دختران نوجوان تفاوت معناداری وجود داشت (01/0P<). در گروه آزمایش میانگین نمرات راهبردهای انطباقی تنظیم شناختی هیجانی در مراحل پسآزمون افزایش و میانگین نمرات راهبردهای غیرانطباقی تنظیم شناختی هیجانی و خودانتقادی کاهش یافته است (01/0P<).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایح مطالعه حاضر، این بحث مطرح میشود که روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با افزایش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و همچنین توانایی تماس هر چه کامل‌تر با لحظه حال منجر به کاهش مشکلات احتمالی روان‌شناختی در دختران نوجوان دارای تجربه سوگ طلاق والدین میشود. بنابراین، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند به عنوان یک روش مداخلهای در فرزندان نوجوان خانواده‌های طلاق مورداستفاده قرار بگیرد.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه و پیگیری سه‌ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان 14-16 سال دختر از خانواده‌های طلاق ساکن شهر تهران در سال 1398 بودند. با استفاده از روش نمونه‌گیری به صورت هدفمند 30 نفر از اعضای جامعه مذکور به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گواه (هر گروه 15 نفر) جایدهی شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه‌های تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (2006)، سیاهه سوگ هوگان و همکاران (2001) و سطوح خودانتقادی تامپسون وزوروف (2004) قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (فرمن و هربرت، 2008) دریافت کردند و گروه گواه در لیست انتظار قرار داده شدند. در نهایت برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین گروه مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه گواه در پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری در راهبردهای انطباقی و غیرانطباقی تنظیم شناختی هیجان و خودانتقادی در دختران نوجوان تفاوت معناداری وجود داشت (01/0P<). در گروه آزمایش میانگین نمرات راهبردهای انطباقی تنظیم شناختی هیجانی در مراحل پسآزمون افزایش و میانگین نمرات راهبردهای غیرانطباقی تنظیم شناختی هیجانی و خودانتقادی کاهش یافته است (01/0P<).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایح مطالعه حاضر، این بحث مطرح میشود که روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با افزایش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و همچنین توانایی تماس هر چه کامل‌تر با لحظه حال منجر به کاهش مشکلات احتمالی روان‌شناختی در دختران نوجوان دارای تجربه سوگ طلاق والدین میشود. بنابراین، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند به عنوان یک روش مداخلهای در فرزندان نوجوان خانواده‌های طلاق مورداستفاده قرار بگیرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
