مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: از مشکلات شایع در روابط زوجین، تعارض‌های زناشویی است که به‌دلیل اثرات مخرب آن مدنظر مشاوران و درمانگران خانواده قرار گرفته است؛ بنابراین هدف مطالعهٔ حاضر تعیین اندازهٔ اثر خوش‌بینی و جهت‌گیری مذهبی بر تعارضات زناشویی بود.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعهٔ آماری را تمامی زوج‌های مراجعه‌کننده به کلینیک بهار اندیشهٔ شهر مشهد در پاییز سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. تعداد صد نفر واجد شرایط که مایل به شرکت در پژوهش بودند، به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. به‌منظور گردآوری داده‌ها، آزمون جهت‌گیری زندگی (شی‌یر و کارور، ۱۹۸۵) برای اندازه‌گیری متغیر خوش‌بینی، مقیاس جهت‌گیری مذهبی (آلپورت و راس، ۱۹۶۷) و پرسش‌نامۀ تعارضات زناشویی (ثنایی ذاکر، ۱۳۸۷) به‌کار رفت. تحلیل داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه به‌کمک نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ در سطح معنا‌داری ۰٫۰۵=α صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، همبستگی بین جهت‌گیری مذهبی بیرونی با تعارضات زناشویی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۵۳۸=r) مثبت و همبستگی بین جهت‌گیری مذهبی درونی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۵۴۴-=r) و خوش‌بینی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۳۵۴-=r) با تعارضات زناشویی، منفی بود. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه مشخص کرد، جهت‌گیری مذهبی بیرونی (۰٫۰۰۴=p، ۰٫۳۰۹=β) به‌شکل مثبت و جهت‌گیری مذهبی درونی (۰٫۰۱۱=p، ۰٫۲۸۱-=β) و خوش‌بینی (۰٫۰۲۴=p، ۰٫۱۹۳-=β) به‌شکل منفی توانایی پیش‌بینی تعارضات زناشویی را داشتند.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود که خوش‌بینی و جهت‌گیری مذهبی، توانایی پیش‌بینی تعارضات زناشویی را دارند؛ بنابراین لزوم توجه به متغیرهایی همچون خوش‌بینی و جهت‌گیری مذهبی در تعارضات زناشویی زوجین بیش از پیش احساس می‌شود.