چکیده
زمینه و هدف: سیستمهای فعالسازی و بازداری رفتاری نقش اساسی در تنظیم هیجانات دارند و وجود اختلال در هریک از این سیستمها میتواند منجربه بروز ناتوانیهایی در افراد شود. پژوهش حاضر با هدف مدلسازی شکوفایی براساس سیستمهای فعالسازی و بازداری رفتاری با میانجیگری شخصیت تاریک در دانشجویان دورهٔ دکتری رشتههای علوم انسانی صورت گرفت.
روشبررسی: این پژوهش بهروش توصیفیتحلیلی از نوع مدلسازی انجام شد. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی دانشجویان رشتهٔ علوم انسانی مقطع دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ به تعداد ۱۶۲۱ نفر تشکیل دادند. از بین آنها ۷۷۰ نفر داوطلب واجد شرایط بهروش نمونهگیری دردسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند. برای جمعآوری دادههای لازم از پرسشنامهٔ شکوفایی (سلیمانی و همکاران، ۱۳۹۴) و پرسشنامهٔ شخصیت تاریک جونز و پالهس (جونز و پالهس، ۲۰۱۴) و پرسشنامهٔ سیستم فعالسازی و بازداری رفتاری کارور و وایت (کارور و وایت، ۱۹۹۴) استفاده شد. تحلیل دادهها با روش مدلسازی معادلات ساختاری در سطح معناداری ۰٫۰۵ و در نرمافزارهای SPSS نسخهٔ ۲۴ و Amos نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد، اثر کل سیستم بازداری رفتاری بر شکوفایی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۴۴۵-=β) و سیستم فعالسازی رفتاری بر شکوفایی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۶۶۹=β) معنادار است؛ همچنین شاخصهای نکویی برازش حاکیاز برازش مناسب مدل است (۲٫۹۸=X2/df و ۰٫۹۰۱AGFI= و ۰٫۸۹۸GFI= و ۰٫۹۰۸CFI=، و ۰٫۰۷۹=RMSEA).
نتیجهگیری: براساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجهگیری کرد، مدلسازی شکوفایی براساس سیستمهای فعالسازی و بازداری رفتاری با میانجیگری شخصیت تاریک از نظر آماری معنادار بوده و مدل از اعتبار لازم برخوردار است.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |