مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: رفتارهای پرخطر دانشجویان یکی از چالش­های اساسی جامعه است که در پیشگیری از بروز آن و همچنین تحول مثبت جوانی به سرمایه‌های تحولی و انگیزش نوسازی توجه ویژه‌ای می‌شود. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر متغیر تعدیل‌گر انگیزش نوسازی بر رابطۀ سرمایه‌های تحولی و رفتارهای پرخطر در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه­های شهر همدان انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعۀ همبستگی بود. جمعیت آماری آن دانشجویان 18 تا 24 سالۀ مقطع کارشناسیِ مشغول به تحصیل در دانشگاه‌های (اعم از دولتی و غیردولتی) شهر همدان بود؛ 486 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها مقیاس سنجش رفتارهای انحرافی دانشجویان (علی‌وردی‌نیا و یونسی، 1394) و پروفایل سرمایه‌های تحولی انستیتو پژوهشی مینه‌سوتا (بنسون، 1998) و مقیاس پیشرفت‌گرایی انستیتو پژوهشی مینه‌سوتا (2002) بود. داده‌ها با‌استفاده‌از نرم‌افزارهای SPSS نسخه 24 و SmartPLS نسخه 3 و روش مدلسازی معادلات ساختاری در سطح معناداری 5 درصد تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل مسیر مؤید آن بود که سرمایه‌های تحولی تأثیر منفی معناداری بر رفتارهای پرخطر داشت (378/0- b=،001/0p<). و اثر تعدیلگری انگیزش نوسازی بر رابطه سرمایه‌های تحولی و رفتارهای پرخطر معنادار بود                (303/0 b=، 001/0 p<). همچنین شاخص‌های نیکویی برازش مدل در هر دو بخش مدل اندازه‌گیری و ساختاری از برازش خوبی برخوردار بود(067/0=SRMR ، 432/0 GOF=)
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته­های این پژوهش سرمایه‌های تحولی در کاهش رفتارهای پرخطر جوانان دانشجویی که انگیزش نوسازی بیشتری دارند تأثیر بیشتری دارد.

واژه‌های کلیدی: سرمایه‌های تحولی، رفتارهای پرخطر، انگیزش نوسازی، پیشرفت‌طلبی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---