BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2508-fa.html
، پرویز شریفی درآمدی* 2، حسن اسدزاده3 ، نورعلی فرخی4
2- استاد گروه روانشناسی کودکان استثنایی دانشکدهٔ روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران
3- دانشیار گروه روانشناسی تربیتی دانشکدهٔ روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران
4- دانشیار گروه سنجش و اندازهگیری دانشکدهٔ روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران
زمینه و هدف: حضور کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی در خانوادهها میتواند بر بهزیستی روانشناختی مادران تأثیر بگذارد و عوارض مختلفی بهدنبال داشته باشد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مبتنیبر رویکرد تحلیل وجودی بر بهزیستی روانشناختی مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی بود.
روشبررسی: این پژوهش بهروش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه گواه انجام شد. جامعهٔ آماری پژوهش را ۲۱۰ نفر از مادران دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی مراجعهکننده به کلینیکهای روانشناختی غرب تهران در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند. از بین آنها سی نفر نمونهٔ داوطلب واجد شرایط بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند و وارد مطالعه شدند. برای جمعآوری دادههای لازم از مقیاس بهزیستی روانشناختی (ریف و همکاران، ۱۹۹۸) استفاده شد. گروه آزمایش بهمدت ده جلسهٔ هشتاددقیقهای آموزش مبتنیبر رویکرد تحلیل وجودی (فرانکل، ۲۰۰۴) را دریافت کرد. در طول این مدت برای گروه گواه هیچگونه مداخلهای ارائه نشد. بهمنظور تحلیل دادهها در مراحل پیشآزمون و پسآزمون علاوهبر شاخصهای آمار توصیفی، روش آماری تحلیل کوواریانس در نرمافزار SSPS نسخهٔ ۲۴ بهکار رفت. سطح معناداری برای همهٔ آزمونهای آماری ۰٫۰۵ لحاظ شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، بستهٔ آموزشی مبتنیبر رویکرد تحلیل وجودی بر افزایش بهزیستی روانشناختی مادران گروه آزمایش تأثیر معناداری داشت (۰٫۰۰۱>p). اندازهٔ اثر آموزش مذکور بر نمرهٔ بهزیستی روانشناختی ۰٫۸۰۸ بهدست آمد.
نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش نتیجه گرفته میشود، بستهٔ آموزشی مبتنیبر رویکرد تحلیل وجودی بر ارتقای بهزیستی مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی روانشناختی مؤثر است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
