1- دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران
چکیده: (50 مشاهده)
زمینه: آموزش نظریه ذهن با فرآیندهای شناختی و عاطفی زبان ارتباط دارد. آیا آموزش نظریه ذهن میتواند توانشهای زبانی کودکان با ناتوانی هوشی را توضیح دهد؟ پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش نظریه ذهن بر بهبود توانشهای زبانشناختی(نحوشناسی، معناشناسی و واج شناسی) کودکان با ناتوانی هوشی آموزشپذیر انجام پذیرفت.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. با روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر (20 نفر پسر و 20 نفر دختر) از دانشآموزان با ناتوانی هوشی آموزشپذیر 9-7 ساله شهر بانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام 20 نفر ) تقسیم شدند و جهت جمعآوری اطلاعات از آزمون تحول زبان told p-3 (حسن زاده و مینایی، 1379) استفاده شد. قبل از آموزش، آزمون بر روی دو گروه اجرا شد و سپس گروه آزمایش به مدت 16 جلسه تحت آموزش نظریه ذهن قرار گرفتند. آزمون مذکور مجدداً بر روی هر دو گروه اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چندمتغیری با نرم افزار SPSSنسخه 24 استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش نظریه ذهن بر بهبود توانش نحوشناسی (002/0= P) و معناشناسی (001/0>P) دانشآموزان با ناتوانی هوشی آموزشپذیر مؤثر بود. اما بر بهبود توانش واجشناسی تأثیر معنیداری نداشت. همچنین تأثیر آموزش نظریه ذهن در بین دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنیداری نداشت.
نتیجهگیری: براساس نتایج مطالعه از طریق آموزش نظریه ذهن میتوان توانش نحوشناسی و معناشناسی دانش آموزان با ناتوانی هوشی را بهبود بخشید.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی