مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه: آموزش نظریه ذهن با فرآیندهای شناختی و عاطفی زبان ارتباط دارد. آیا آموزش نظریه ذهن می‎تواند توانش‌های زبانی کودکان با ناتوانی هوشی را توضیح دهد؟ پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش نظریه ذهن بر بهبود توانش­های زبان­شناختی(نحو­شناسی، معناشناسی و واج شناسی) کودکان با ناتوانی هوشی آموزش­پذیر انجام پذیرفت.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه­ آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. با روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر (20 نفر پسر و 20 نفر دختر) از دانش­آموزان با ناتوانی هوشی آموزش­پذیر 9-7 ساله شهر بانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام 20 نفر ) تقسیم شدند و جهت جمع­آوری اطلاعات از آزمون تحول زبان told p-3  (حسن زاده و مینایی، 1379) استفاده شد. قبل از آموزش، آزمون بر روی دو گروه اجرا شد و سپس گروه آزمایش به مدت 16 جلسه تحت آموزش نظریه ذهن قرار گرفتند. آزمون مذکور مجدداً بر روی هر دو گروه اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیری با نرم افزار  SPSSنسخه 24 استفاده شد.
یافته­ها: نتایج نشان داد که آموزش نظریه ذهن بر بهبود توانش نحو­شناسی (002/0= P) و معناشناسی (001/0>P) دانش­آموزان با ناتوانی هوشی آموزش­پذیر مؤثر بود. اما بر بهبود توانش واج­شناسی تأثیر معنی­داری نداشت. هم­چنین تأثیر آموزش نظریه ذهن در بین دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنی­داری نداشت.
 نتیجه­گیری: براساس نتایج مطالعه از طریق آموزش نظریه ذهن می­توان توانش نحوشناسی و معناشناسی دانش آموزان با ناتوانی هوشی را بهبود بخشید.

واژه‌های کلیدی: کلید واژه‌ها: نظریه ذهن"، زبان"، توانش واج‌شناسی"، توانش نحوشناسی"، توانش معناشناسی.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---