چکیده
زمینه و هدف: فرایند نسبتاً آموزشی جدید برای زوجهای جوان، برنامهٔ مدون آموزش رفتار جنسی و ارتباطی دربارهٔ همسران است. هدف از انجام این پژوهش، تعیین اثربخشی و ماندگاری زوجدرمانی مسئلهمحور جنسی مبتنیبر رویکرد اسلامی بر مسائل جنسی و صمیمیت زناشویی و تعهد زناشویی در زوجین در طول زمان بود.
روشبررسی: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری سهماهه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری این پژوهش را زوجین مراجعهکننده به مراکز مشاورهٔ شهرستان سنندج در ششماههٔ دوم سال ۱۳۹۷ و ششماههٔ اول سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. از میان آنها ۳۲ زوج بهروش نمونهگیری هدفمند، داوطلب مشارکت با درنظرگرفتن تحقیقات پیشین وارد مطالعه شدند و بعد از همگنشدن براساس متغیرهای جمعیتشناختی بهصورت تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه گواه) هر گروه شانزده زوج) قرار گرفتند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامهٔ چندوجهی مسائل جنسی (اسنل و همکاران، ۱۹۹۳) و پرسشنامهٔ صمیمیت زناشویی (واکر و تامپسون، ۱۹۸۳) و پرسشنامهٔ تعهد زناشویی (آدامز و جونز، ۱۹۹۷) بود. درمان مسئلهمحور جنسی مبتنیبر رویکرد اسلامی در هشت جلسهٔ نوددقیقهای و هفتهای یکبار بهمدت دو ماه براساس بستهٔ آموزشی احمدیان و همکاران (۱۳۹۷) فقط برای گروه آزمایش اجرا شد. تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت. سطح معناداری آزمونها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافتهها: باتوجه به معناداربودن اثر گروه، نتایج حاکیاز آن بود که روند تغییرات میانگین نمرات از پیشآزمون به پسآزمون و پیگیری در گروه آزمایش بهطور معناداری از گروه گواه متفاوت بود (۰٫۰۵>p). در متغیرهای مسائل جنسی، صمیمیت زناشویی و تعهد زناشویی، تفاوت بین مراحل پیشآزمون و پسآزمون (۰٫۰۰۱>p) و پیشآزمون و پیگیری (۰٫۰۰۱>p) معنادار بود. همچنین اثربخشی مداخله در مرحلهٔ پیگیری برای متغیرهای مسائل جنسی (۰٫۵۶۰=p) و صمیمیت زناشویی (۰٫۰۱۸=p) ماندگار بود؛ اما برای متغیر تعهد زناشویی ماندگاری نداشت (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: براساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت، زوجدرمانی مسئلهمحور جنسی مبتنیبر رویکرد اسلامی بر بهبود مسائل جنسی و صمیمیت زناشویی و تعهد زناشویی در زوجین اثربخشی دارد و این اثربخشی در مسائل جنسی و صمیمیت زناشویی در طول زمان (بعد از سه ماه) ماندگار است.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |