چکیده: (149 مشاهده)
زمینه و هدف: مطالعات متعددی در رابطه با مشکلات روانشناختی، بهزیستی ذهنی مادران دارای کودک مبتلا به طیف اوتیسم انجام شده است. اما پژوهشی که به مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مشکلات روانشناختی، بهزیستی ذهنی مادران دارای کودک مبتلا به طیف اوتیسم پرداخته باشد مغفول مانده است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمانهای شناختی- رفتاری و پذیرش و تعهد بر مشکلات روانشناختی، بهزیستی ذهنی مادران دارای کودک مبتلا به طیف اوتیسم صورت گرفت.
روش بررسی: پژوهش حاضر به شیوه نیمهآزمایشی و با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه و پیگیری انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای کودک مبتلا به طیف اوتیسم مراجعه کننده به انجمن اوتیسم استان گیلان در سال 1398 به تعداد 156 نفر بود که از بین آنها تعداد 51 نفر به روش نمونهگیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 17 نفری (17 نفر گروه درمان شناختی رفتاری، 17 نفر گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و 17 نفر گروه گواه) جایدهی شد. برای جمعآوری دادههای مورد نیاز از پرسشنامههای اضطراب، افسردگی و استرس لاویبوند و لاویبوند (1995) و بهزیستی ذهنی کییز و مارگیامو (2003) استفاده شد. دادهها با استفاده از روشهای آماری واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی در سطح معناداری 05/0 و از طریق نرمافزار Spss22 تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد درمان شناختی- رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش مشکلات روانشناختی و افزایش بهزیستی ذهنی مادران دارای کودک اوتیسم اثربخش بود (001/0>P). همچنین بین درمان شناختی- رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تفاوتی وجود نداشت (001/0<P).
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش نتیجهگیری میشود که میتوان از مداخلات شناختی- رفتاری و نسل سوم آن در کاهش مشکلات روانشناختی و بهزیستی ذهنی مادران دارای کودک اوتیسم به عنوان مداخلات مبتنی بر شواهد سود برد.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی