مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.USB.REC.1398.010
غفور صیادی1 
، مریم بان پروری* 
1، عباس صالحی کیا1
، مریم بان پروری* 1، عباس صالحی کیا1
1- دانشگاه سیستان و بلوچستان
چکیده: (642 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلالات بینایی بر تمامی جنبه های حرکتی تاثیر داشته و توسعه مهارت های فردی و اجتماعی در نابینایان می تواند تحت تاثیر فعالیت بدنی مناسب قرار گیرد. مجموعه کمر- لگن ناحیه ای است که تاثیر زیادی بر ساختارهای فوقانی و تحتانی بدن دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات ثبات ناحیه مرکز بدن برتعادل و عملکرد دانش آموزان پسر نابینای گلبالیست بود.
روش بررسی : پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان نابینای گلبالیست با دامنه سنی 10 تا 16 سال استان سیستان و بلوچستان بودند . از میان داوطلبان دارای شرایط ورود به مطالعه و براساس نرم افزار Gpower ، 30 دانش آموز ، به عنوان حجم نمونه با اندازه اثر 84/0 و ضریب اطمینان 95/0 به صورت هدفمند وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی در دو گروه تمرین ثبات مرکز بدن و گروه گواه تقسیم شدند. پس از کسب رضایت آنها مبنی بر شرکت در ارزیابی ها و پروتکل تمرینی، ابتدا آزمون تعادل پویا با استفاده از آزمونY ، ارزیابی های قدرت با استفاده از دینامومتر دستی مارک SPF و استقامت مرکز و عملکرد به عنوان پیش آزمون ارزیابی شدند. گروه تمرینی، تمرینات ثبات دهنده ناحیه مرکز بدن را به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام شد. پروتکل تمرینی بر اساس اختصاصات تمرینی ثبات دهنده مرکز جفری بود، که مانور تو دادن شکم همراه با انقباض عضلات کمری در تمامی مراحل به کار گرفته شد. تمرینات از سطح یک که شامل تمرینات ایستا در یک محیط ایستا آغاز و در سطح دو و سه با اضافه کردن تمرینات پویا و محیط پویا به تمرینات به پایان رسید. تجزیه و تحلیل داده بر اساس آزمون تی وابسته و تی مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 محاسبه شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها : در مقایسه درون گروهی، تعادل دینامیک(003/0=P) ، قدرت فلکشن هیپ راست (040/0=P) ، قدرت اکسترنال روتیشن هیپ (001/0˂ P) ، قدرت دورسی فلکشن مچ پا (001/0˂ P) ، قدرت ایورتور مچ پا (001/0˂ P) و آزمون عملکردی (002/0=P) گروه تمرین ثبات مرکز بدن ، افزایش معناداری را در پسآزمون نسبت به پیش‌آزمون نشان داد. در مقایسه بین گروهی، افزایش معناداری در متغیرهای قدرت فلکشن (029/0=P ) و اکسترنال روتیشن هیپ راست (049/0=P) و آزمون عملکردی (005/0=P) گروه تمرین ثبات مرکز بدن در مقایسه با گروه گواه وجود داشت اما سایر مولفه های قدرت مرکز ، استقامت مرکز و متغیر تعادل، تفاوت معنی دار نبود .
نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرین ثبات دهنده ناحیه مرکز بدن بتواند بر عملکرد و قدرت عضلانی دانش آموزان نابینا موثر باشد و با استفاده از این نوع تمرین بتوان خطرات و آسیب های احتمالی در این گروه از افراد دارای معلولیت را کاهش داد.
روش بررسی : پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان نابینای گلبالیست با دامنه سنی 10 تا 16 سال استان سیستان و بلوچستان بودند . از میان داوطلبان دارای شرایط ورود به مطالعه و براساس نرم افزار Gpower ، 30 دانش آموز ، به عنوان حجم نمونه با اندازه اثر 84/0 و ضریب اطمینان 95/0 به صورت هدفمند وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی در دو گروه تمرین ثبات مرکز بدن و گروه گواه تقسیم شدند. پس از کسب رضایت آنها مبنی بر شرکت در ارزیابی ها و پروتکل تمرینی، ابتدا آزمون تعادل پویا با استفاده از آزمونY ، ارزیابی های قدرت با استفاده از دینامومتر دستی مارک SPF و استقامت مرکز و عملکرد به عنوان پیش آزمون ارزیابی شدند. گروه تمرینی، تمرینات ثبات دهنده ناحیه مرکز بدن را به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام شد. پروتکل تمرینی بر اساس اختصاصات تمرینی ثبات دهنده مرکز جفری بود، که مانور تو دادن شکم همراه با انقباض عضلات کمری در تمامی مراحل به کار گرفته شد. تمرینات از سطح یک که شامل تمرینات ایستا در یک محیط ایستا آغاز و در سطح دو و سه با اضافه کردن تمرینات پویا و محیط پویا به تمرینات به پایان رسید. تجزیه و تحلیل داده بر اساس آزمون تی وابسته و تی مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 محاسبه شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها : در مقایسه درون گروهی، تعادل دینامیک(003/0=P) ، قدرت فلکشن هیپ راست (040/0=P) ، قدرت اکسترنال روتیشن هیپ (001/0˂ P) ، قدرت دورسی فلکشن مچ پا (001/0˂ P) ، قدرت ایورتور مچ پا (001/0˂ P) و آزمون عملکردی (002/0=P) گروه تمرین ثبات مرکز بدن ، افزایش معناداری را در پسآزمون نسبت به پیش‌آزمون نشان داد. در مقایسه بین گروهی، افزایش معناداری در متغیرهای قدرت فلکشن (029/0=P ) و اکسترنال روتیشن هیپ راست (049/0=P) و آزمون عملکردی (005/0=P) گروه تمرین ثبات مرکز بدن در مقایسه با گروه گواه وجود داشت اما سایر مولفه های قدرت مرکز ، استقامت مرکز و متغیر تعادل، تفاوت معنی دار نبود .
نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرین ثبات دهنده ناحیه مرکز بدن بتواند بر عملکرد و قدرت عضلانی دانش آموزان نابینا موثر باشد و با استفاده از این نوع تمرین بتوان خطرات و آسیب های احتمالی در این گروه از افراد دارای معلولیت را کاهش داد.
واژه‌های کلیدی: تمرینات ثبات دهنده مرکز، تعادل پویا، قدرت اندام تحتانی، دانش آموزان نابینای گلبالیست
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
