BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2760-fa.html
، اصغر جعفری* 2
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشکدهٔ علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
چکیده
زمینه و هدف: آسیب‌پذیری روانی‌اجتماعی مادران درقبال اعتیاد فرزندان بیشتر از سایر افراد است. آسیب‌پذیری مادران دارای فرزند معتاد می‌تواند زمینهٔ بروز افکار خودکشی و رفتار خودآسیبی را فراهم کند؛ ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان ترکیبی هیجان‌مدار و حل‌مسئله در کاهش افسردگی و افکار خودکشی مادران دارای فرزند معتاد بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری یک‌ماهه بود. جامعهٔ آماری را مادران افسرده و دارای فرزند معتاد در کمپ مسیر سبز شهر سبزوار در شش‌ماههٔ اول سال ۱۳۹۹ تشکیل دادند. چهل نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و در گروه‌های بیست‌نفرهٔ آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش پرسش‌نامهٔ افسردگی بک (بک، ۱۹۹۶) و مقیاس افکار خودکشی بک (بک و همکاران، ۱۹۸۸) بود که در سه مرحله در هر دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش برنامهٔ درمان ترکیبی هیجان‌مدار و آموزش حل‌مسئله را در پانزده جلسهٔ هفتگی نوددقیقه‌ای دریافت کرد. داده‌ها با استفاده از تحلیل اندازه‌‌های تکراری در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ تحلیل شدند.
یافته‌ها: درمان ترکیبی هیجان‌مدار و حل‌مسئله می‌تواند تمایل به مرگ (۰٫۰۰۱>p)، آمادگی برای خودکشی (۰٫۰۰۱>p)، کتمان خودکشی (۰٫۰۰۱>p)، افکار خودکشی (۰٫۰۰۱>p) و افسردگی (۰٫۰۰۱>p) را کاهش دهد. این تأثیر در مرحلهٔ پیگیری یک‌ماهه پایدار ماند (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، درمان ترکیبی هیجان‌مدار و آموزش حل‌مسئله در کاهش افسردگی و افکار خودکشی مادران دارای فرزند معتاد تأثیر دارد؛ بنابراین باتوجه به کارآمدی این برنامهٔ درمانی، پیشنهاد می‌شود برای کاهش افسردگی و افکار خودکشی مادران دارای فرزند معتاد از برنامهٔ مذکور استفاده شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
