چکیده
زمینه و هدف: یکی از اختلالاتی که میتواند نهاد خانواده را تحتتأثیر قرار دهد، اجتناب تجربهای است. هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی درمان مبتنیبر افق مقایسهٔ زمان در کاهش اجتناب تجربهای در مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر اهواز بود.
روشبررسی: روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه گواه و مرحلهٔ پیگیری بود. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر اهواز تشکیل دادند. از این جامعه سی نفر از مادران دارای کودک اختلال طیف اتیسم واجد شرایط داوطلب به روش هدفمند وارد مطالعه شدند و بهطور تصادفی در گروه آزمایش (پانزده نفر) و گروه گواه (پانزده نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش مداخلهٔ مبتنیبر افق مقایسهٔ زمان را در شش جلسهٔ نوددقیقهای، هفتهای یک جلسه دریافت کرد؛ اما برای گروه گواه مداخلهای ارائه نشد و دو ماه بعد مرحلهٔ پیگیری انجام گرفت. دادهها با استفاده از پرسشنامهٔ پذیرش و عمل-نسخۀ دوم (بوند و همکاران، ۲۰۱۱) جمعآوری شد. تحلیل دادههای پژوهش با استفاده از آزمونهای تحلیل کوواریانس تکمتغیره و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۶ صورت گرفت. سطح معناداری آزمونها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافتهها: پس از حذف اثر پیشآزمون، تفاوت بین گروههای آزمایش و گواه در متغیر اجتناب تجربهای در مرحلهٔ پسآزمون معنادار بود (۰٫۰۰۱>p). بین سه مرحلۀ اندازهگیری متغیر اجتناب تجربهای در گروه آزمایش، اختلاف معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). همچنین در متغیر اجتناب تجربهای در گروه آزمایش، بین میانگین مراحل پیشآزمون با پسآزمون (۰٫۰۰۱>p) و پیگیری (۰٫۰۱=p) اختلاف معناداری مشاهده شد؛ اما بین مراحل پسآزمون و پیگیری اختلاف معناداری وجود نداشت (۰٫۰۵<p) که نشاندهندهٔ تداوم تأثیر مداخله در مرحلهٔ پیگیری بود.
نتیجهگیری: براساس نتایج مطالعه، ازطریق آموزش درمان مبتنیبر افق مقایسهٔ زمان میتوان اجتناب تجربهای مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم را کاهش داد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |