مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
زمینه و هدف: بازداری و فعال‌سازی رفتاری، با رفتارهای اجتنابی و روی‌آوری مرتبط است. هدف پژوهش حاضر، مقایسهٔ راهبردهای تنظیم هیجان در دانشجویان دارای سازوکار‌های فعال‌سازی/بازداری رفتاری بالا و پایین بود.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر از نوع علی‌مقایسه‌ای بود. جامعهٔ آماری را دانشجویان ۲۰تا۳۵سالهٔ دانشکده‌های علوم انسانی و فنی‌مهندسی دانشگاه تهران در سال ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل دادند. ابتدا، ۳۲۰ نفر از دانشجویان از بین پنج دانشکده با نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند و توزیع پرسش‌نامهٔ سازوکار‌های بازداری/فعال‌سازی رفتاری (کرور و وایت، ۱۹۹۴) و پرسش‌نامهٔ راهبردهای تنظیم هیجان (گارنفسکی و کرایج، ۲۰۰۷)، بین آن‌ها صورت گرفت. نمرات خام به نمرهٔ Z تبدیل شد و براساس نمرات Z، در پرسش‌نامهٔ بازداری/فعال‌سازی، چهار گروه فعال‌سازی بالا و پایین و بازداری بالا و پایین به‌شیوهٔ نمونه‌گیری هدفمند (۷۲=n، هر گروه هیجده نفر)، انتخاب شدند. تحلیل نتایج مقایسهٔ چهار گروه در نُه راهبرد تنظیم هیجانی با استفاده از نسخهٔ ۲۴ نرم‌افزار SPSS و تحلیل واریانس چندمتغیری در سطح معناداری ۰٫۰۵ صورت گرفت.
یافته‌ها: گروه بازداری رفتاری بالا از راهبرد پذیرش بیشتری در مقایسه با گروه فعال‌سازی رفتاری بالا استفاده کردند (۰٫۰۳۷=p) و گروه بازداری رفتاری بالا از راهبردهای نشخوار فکری (۰٫۰۰۷=p) و سرزنش دیگران (۰٫۰۰۱=p) و فاجعه‌سازی (۰٫۰۰۱>p) بیشتری در مقایسه با گروه بازداری رفتاری پایین، استفاده کردند. همچنین گروه فعال‌سازی رفتاری بالا از راهبردهای فاجعه‌سازی (۰٫۰۰۶=p) و سرزنش دیگران (۰٫۰۱۴=p) بیشتری در مقایسه با گروه بازداری رفتاری پایین استفاده می‌نمود. گروه بازداری رفتاری پایین، از راهبرد ارزیابی مجدد (۰٫۰۱۲=p) بیشتری نسبت به گروه بازداری رفتاری بالا، استفاده می‌کرد؛ به‌عبارتی، دو گروه بازداری رفتاری بالا و فعال‌سازی رفتاری بالا درمقایسه با سایرین، راهبردهای ناسازگارانه را بیشتر به‌کار بردند و گروه بازداری رفتاری پایین درمقایسه با سایرین از راهبرد سازگارانهٔ ارزیابی مجدد بیشتری استفاده کرد.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، بالا یا پایین‌بودن صفات شخصیتی بازداری و فعال‌سازی رفتاری نقش مهمی در انتخاب راهبردهای تنظیم هیجان ایفا می‌کند.