مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود ایران.
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.
3- استادیار گروه روانشناسی، واحد پروفسور حسابی، دانشگاه آزاد اسلامی، تفرش، ایران.
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.
3- استادیار گروه روانشناسی، واحد پروفسور حسابی، دانشگاه آزاد اسلامی، تفرش، ایران.
چکیده: (178 مشاهده)
زمینه و هدف: سرطان پستان بیماری مزمنی است که تشخیص و درمان آن با مشکلات روانشناختی زیادی همراه است که لزوم استفاده از درمان روانشناختی را بیشتر مینماید. بنابراین هدف پژوهش اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کارکرد خانواده و شادکامی در زنان مبتلا به سرطان سینه بود.
روش بررسی: روش این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با استفاده از طرح پیشآزمون و پسآزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان سینه بیمارستان امام خمینی (ره) بود که در سالهای 99-1398به این بیمارستان مراجعه کردند که طبق آمار اعلام شده حدودا 250 نفر بودند و از بین آنها با استفاده از نمونهگیری در دسترس 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه شامل 15 نفر) جایگزین شدند. سپس پرسشنامههای سنجش عملکرد خانواده (اپشتین، بالدوین و بیشاب، 1983) و شادکامی زوجین (آزرین، ناستر و جونز، 1973) توسط هر دو گروه تکمیل شد. پس از آن برنامه درمان مبتنی بر شفقت بر روی گروه آزمایش اجرا شد. سپس پرسشنامههای ذکر شده در بالا مجددا توسط هر دو گروه تکمیل شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 24 و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.
یافتهها: یافته‌های پژوهش نشان داد تأثیر درمان مبتنی بر شفقت بر عملکرد خانواده و شادکامی در زنان مبتلا به سرطان سینه معنادار بود (001/0P=).
نتیجهگیری: بنابراین میتوان گفت درمان مبتنی بر شفقت یکی از درمانهای گروه درمانهای موج سوم روانشناختی است که توانسته است میزان کارکرد خانواده و شادکامی زنان مبتلا به سرطان سینه را بهبود ببخشد.
روش بررسی: روش این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با استفاده از طرح پیشآزمون و پسآزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان سینه بیمارستان امام خمینی (ره) بود که در سالهای 99-1398به این بیمارستان مراجعه کردند که طبق آمار اعلام شده حدودا 250 نفر بودند و از بین آنها با استفاده از نمونهگیری در دسترس 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه شامل 15 نفر) جایگزین شدند. سپس پرسشنامههای سنجش عملکرد خانواده (اپشتین، بالدوین و بیشاب، 1983) و شادکامی زوجین (آزرین، ناستر و جونز، 1973) توسط هر دو گروه تکمیل شد. پس از آن برنامه درمان مبتنی بر شفقت بر روی گروه آزمایش اجرا شد. سپس پرسشنامههای ذکر شده در بالا مجددا توسط هر دو گروه تکمیل شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 24 و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.
یافتهها: یافته‌های پژوهش نشان داد تأثیر درمان مبتنی بر شفقت بر عملکرد خانواده و شادکامی در زنان مبتلا به سرطان سینه معنادار بود (001/0P=).
نتیجهگیری: بنابراین میتوان گفت درمان مبتنی بر شفقت یکی از درمانهای گروه درمانهای موج سوم روانشناختی است که توانسته است میزان کارکرد خانواده و شادکامی زنان مبتلا به سرطان سینه را بهبود ببخشد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
