مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: REC.SSRI.1400-1289
سروین سالار* 
1، حسن دانشمندی1 ، لورن. جی لیبرمن2 ، علی کاشی3 ، شهرام شفیعی1
1، حسن دانشمندی1 ، لورن. جی لیبرمن2 ، علی کاشی3 ، شهرام شفیعی1
1- دانشگاه گیلان
2- دانشگاه ایالتی نیویورک
3- پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
2- دانشگاه ایالتی نیویورک
3- پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
چکیده: (153 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلالات طیف اتیسم، یک اختلال رشدی-عصبی است. سطح فعالیتبدنی در کودکان و نوجوانان با اختلال طیف اتیسم پایینتر از همتایان آنها است. هدف از مطالعۀ حاضر مقایسۀ سطح فعالیتبدنی در کودکان و نوجوانان با اختلال طیف اتیسم برحسب جنسیت، مقطع تحصیلی، شدت اختلال و نوع اختلالات همبود بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود. نمونۀ آماری پژوهش 370 کودک و نوجوان با اختلال طیف اتیسم در سنین 8 تا 20 سال و هر دو جنس بودند. برای سنجش سطح فعالیتبدنی از پرسشنامۀ فعالیتبدنی کودکان و نوجوانان، کراکر و همکاران (1997) استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تی مستقل در نرمافزار SPSS نسخۀ 23 در سطح معناداری ۰۵/۰ صورت گرفت.
یافتهها: یافتههای آزمون تی مستقل نشان داد تفاوت معناداری میان سطح فعالیتبدنی دختران و پسران با اختلال طیف اتیسم وجود نداشت(147/0=P). نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد بین میزان فعالیتبدنی کودکان و نوجوانان با اختلال طیف اتیسم با توجه به مقطع تحصیلی (001/0>P) و شدت اختلال (001/0>P) تفاوت معناداری وجود داشت. اما بین سطح فعالیتبدنی با توجه به نوع اختلالات همبود تفاوت معناداری وجود نداشت (057/0=P).
نتیجه‌گیری: بر اساس این مطالعه میتوان نتیجه گرفت که مقطع تحصیلی و شدت اختلال در میزان فعالیتبدنی کودکان و نوجوانان با اختلال طیف اتیسم مؤثر هستند. لذا بهمنظور ارتقای مشارکت در فعالیتبدنی در کودکان و نوجوانان با اختلال طیف اتیسم پیشنهاد میکنیم فعالیتبدنی در مقاطع بالاتر تحصیلی در مدارس مورد توجه بیشتر قرار گیرد و برای آن مداخلات مناسب طراحی شود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود. نمونۀ آماری پژوهش 370 کودک و نوجوان با اختلال طیف اتیسم در سنین 8 تا 20 سال و هر دو جنس بودند. برای سنجش سطح فعالیتبدنی از پرسشنامۀ فعالیتبدنی کودکان و نوجوانان، کراکر و همکاران (1997) استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تی مستقل در نرمافزار SPSS نسخۀ 23 در سطح معناداری ۰۵/۰ صورت گرفت.
یافتهها: یافتههای آزمون تی مستقل نشان داد تفاوت معناداری میان سطح فعالیتبدنی دختران و پسران با اختلال طیف اتیسم وجود نداشت(147/0=P). نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد بین میزان فعالیتبدنی کودکان و نوجوانان با اختلال طیف اتیسم با توجه به مقطع تحصیلی (001/0>P) و شدت اختلال (001/0>P) تفاوت معناداری وجود داشت. اما بین سطح فعالیتبدنی با توجه به نوع اختلالات همبود تفاوت معناداری وجود نداشت (057/0=P).
نتیجه‌گیری: بر اساس این مطالعه میتوان نتیجه گرفت که مقطع تحصیلی و شدت اختلال در میزان فعالیتبدنی کودکان و نوجوانان با اختلال طیف اتیسم مؤثر هستند. لذا بهمنظور ارتقای مشارکت در فعالیتبدنی در کودکان و نوجوانان با اختلال طیف اتیسم پیشنهاد میکنیم فعالیتبدنی در مقاطع بالاتر تحصیلی در مدارس مورد توجه بیشتر قرار گیرد و برای آن مداخلات مناسب طراحی شود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
