مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود
2- دانشگاه گیلان
2- دانشگاه گیلان
چکیده: (173 مشاهده)
مقدمه: اختلال نارساییتوجه- فزونکنشی یکی از شایعترین اختلالات عصبی- تحولی دوران کودکی است که بر جنبههای شناختی و رفتاری افراد مبتلا تأثیر سوء دارد. بدین ترتیب مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزشهای مدیریت خشم و فرزندپروری بر کنشهای اجرایی کودکان با اختلال نارسایی توجه- فزونکنشی انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر نیمهتجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان پسر با اختلال نارسایی توجه- فزونکنشی مدارس ابتدائی شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که از بین آنها نمونهای به حجم 36 نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده و در سه گروه 12 نفره (گروه آموزش مدیریت خشم، گروه آموزش مهارتهای فرزندپروری و یک گروه گواه) به تصادف جایدهی شدند. ابزار گردآوری دادههای این پژوهش شامل پرسشنامه کانرز- فرم معلم (کانرز، 1970) و پرسشنامه کنشهای اجرایی- فرم والدین (جیویا و همکاران، 2000) بود. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری با نمرات افتراقی در محیط SPSS22 انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش مدیریت خشم بر بهبود مؤلفه سازماندهی کنشهای اجرایی در کودکان با اختلال نارسایی توجه- فزونکنشی مؤثر بوده است (001/0>p) و مدیریت خشم بیشتر از فرزندپروری بر بهبود کنشهای اجرایی در کودکان با اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی اثر داشته است (05/0>p).
نتیجهگیری: میتوان نتیجه گرفت، با توجه به اینکه روش مدیریت خشم در بهبود مؤلفه سازماندهی کنشهای اجرایی کودکان با اختلال نارسایی توجه- فزونکنشی تأثیر معناداری داشت، این روش به وسیله آرامشآموزی و تلقینات مثبت میتواند برای بهبود تواناییهای شناختی از قبیل کنشهای اجرایی در این کودکان مورد استفاده متخصصان قرار گیرد.
روش بررسی: پژوهش حاضر نیمهتجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان پسر با اختلال نارسایی توجه- فزونکنشی مدارس ابتدائی شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که از بین آنها نمونهای به حجم 36 نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده و در سه گروه 12 نفره (گروه آموزش مدیریت خشم، گروه آموزش مهارتهای فرزندپروری و یک گروه گواه) به تصادف جایدهی شدند. ابزار گردآوری دادههای این پژوهش شامل پرسشنامه کانرز- فرم معلم (کانرز، 1970) و پرسشنامه کنشهای اجرایی- فرم والدین (جیویا و همکاران، 2000) بود. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری با نمرات افتراقی در محیط SPSS22 انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش مدیریت خشم بر بهبود مؤلفه سازماندهی کنشهای اجرایی در کودکان با اختلال نارسایی توجه- فزونکنشی مؤثر بوده است (001/0>p) و مدیریت خشم بیشتر از فرزندپروری بر بهبود کنشهای اجرایی در کودکان با اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی اثر داشته است (05/0>p).
نتیجهگیری: میتوان نتیجه گرفت، با توجه به اینکه روش مدیریت خشم در بهبود مؤلفه سازماندهی کنشهای اجرایی کودکان با اختلال نارسایی توجه- فزونکنشی تأثیر معناداری داشت، این روش به وسیله آرامشآموزی و تلقینات مثبت میتواند برای بهبود تواناییهای شناختی از قبیل کنشهای اجرایی در این کودکان مورد استفاده متخصصان قرار گیرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
