مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، تهران، ایران. ایمیل: S.abdi1983@yahoo.com
2- دانشگاه علوم تحقیقات تهران، تهران، ایران. ایمیل: sarabayesteh@gmail.com
3- دانشگاه آزاد ملارد، ملارد، ایران. ایمیل: mahmoddarabi1953@gmail.com
2- دانشگاه علوم تحقیقات تهران، تهران، ایران. ایمیل: sarabayesteh@gmail.com
3- دانشگاه آزاد ملارد، ملارد، ایران. ایمیل: mahmoddarabi1953@gmail.com
چکیده: (183 مشاهده)
زمینه و هدف: والدین با کودکان استثنایی در فرآیند رشد و تربیت فرزند خود با چالش‌های بسیاری مواجه هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهبود بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی مادران دارای کودکان استثنایی انجام گرفت.
روش بررسی: روش تحقیق نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری این پژوهش تمامی مادران کودکان با استثنایی شهر تهران در سال 99 را شامل شد. نمونه‌ی آماری 31 مادر داوطلب و واجد شرایط ورود به پژوهش بودند که با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (16 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از بهزیستی روان‌شناختی ریف (1989) و مقیاس شادکامی آکسفورد آرگیل و همکاران (1989) را دریافت نمودند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 8 جلسه درمان مبتنی بر کیفیت زندگی (فریش، 2011) را دریافت نمودند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری spss-22، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج بیانگر این بود که بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی مادران دارای کودکان استثنایی در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از مادران دارای کودکان استثنایی در گروه گواه بعد از درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بود (001/0>P).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج مطالعۀ حاضر می‌توان این‌گونه استدلال کرد که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی در افزایش بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی مادران دارای کودکان استثنایی اثربخش است و می‌توان از این مداخله درمانی به‌منظور ارتقای سطح بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی مادران دارای کودکان استثنایی استفاده کرد.
روش بررسی: روش تحقیق نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری این پژوهش تمامی مادران کودکان با استثنایی شهر تهران در سال 99 را شامل شد. نمونه‌ی آماری 31 مادر داوطلب و واجد شرایط ورود به پژوهش بودند که با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (16 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از بهزیستی روان‌شناختی ریف (1989) و مقیاس شادکامی آکسفورد آرگیل و همکاران (1989) را دریافت نمودند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 8 جلسه درمان مبتنی بر کیفیت زندگی (فریش، 2011) را دریافت نمودند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری spss-22، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج بیانگر این بود که بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی مادران دارای کودکان استثنایی در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از مادران دارای کودکان استثنایی در گروه گواه بعد از درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بود (001/0>P).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج مطالعۀ حاضر می‌توان این‌گونه استدلال کرد که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی در افزایش بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی مادران دارای کودکان استثنایی اثربخش است و می‌توان از این مداخله درمانی به‌منظور ارتقای سطح بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی مادران دارای کودکان استثنایی استفاده کرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
