مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- واحد الکترونیکی دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- دانشگاه غیر انتفاعی علم و هنر یزد، یزد، ایران
3- دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
2- دانشگاه غیر انتفاعی علم و هنر یزد، یزد، ایران
3- دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
چکیده: (172 مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی اثربخشی آموزش مهارت‌های هوش اخلاقی بر همدلی و بهزیستی اجتماعی دانش‌آموزان زورگو انجام گرفت.
روش بررسی: روش پژوهش به شیوه‌ی نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه اجرا شد. جامعه‌ی آماری پژوهش را تمامی دانش‌آموزان در حال تحصیل دوره‌ی متوسطه دوّم منطقه 18 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل می‌دادند که از میان آن‌ها با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، 40 دانش‌آموز انتخاب شده و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش (20 نفر) و گروه گواه (20 نفر) جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 11 جلسه آموزش مهارت‌های هوش اخلاقی را دریافت نمودند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی بهزیستی اجتماعی کیز (1998)، مقیاس همدلی اساسی جولیف و فارینگتون (2006) و پرسشنامه‌ی تجدید نظر شده زورگو/قربانی اولویوس (2003) استفاده شد. داده‌ها با روش آماری کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که دانش‌آموزان زورگو گروه آزمایش نسبت به دانش‌آموزان زورگو گروه گواه در پس‌آزمون به‌طور معناداری همدلی و بهزیستی اجتماعی بیشتری داشتند (01/0>P).
نتیجه‌گیری: بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت‌های هوش اخلاقی در افزایش همدلی و بهزیستی اجتماعی دانش‌آموزان زورگو اثربخش است.
روش بررسی: روش پژوهش به شیوه‌ی نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه اجرا شد. جامعه‌ی آماری پژوهش را تمامی دانش‌آموزان در حال تحصیل دوره‌ی متوسطه دوّم منطقه 18 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل می‌دادند که از میان آن‌ها با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، 40 دانش‌آموز انتخاب شده و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش (20 نفر) و گروه گواه (20 نفر) جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 11 جلسه آموزش مهارت‌های هوش اخلاقی را دریافت نمودند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی بهزیستی اجتماعی کیز (1998)، مقیاس همدلی اساسی جولیف و فارینگتون (2006) و پرسشنامه‌ی تجدید نظر شده زورگو/قربانی اولویوس (2003) استفاده شد. داده‌ها با روش آماری کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که دانش‌آموزان زورگو گروه آزمایش نسبت به دانش‌آموزان زورگو گروه گواه در پس‌آزمون به‌طور معناداری همدلی و بهزیستی اجتماعی بیشتری داشتند (01/0>P).
نتیجه‌گیری: بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت‌های هوش اخلاقی در افزایش همدلی و بهزیستی اجتماعی دانش‌آموزان زورگو اثربخش است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
