جلد 14 - شماره سال ۱۴۰۳                   ‫جلد (14): 38 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jamshidi E, Ahmadi S, Shokrkon H, Sharifi T. Determining the Effectiveness of Dialectical Behavior Therapy on Marital Satisfaction, Emotional Regulation, and Resilience of Women Applying for Divorce. MEJDS 2024; 14 :38-38
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2932-fa.html
جمشیدی عفت، احمدی صدیقه، شکرکن حسین، شریفی طیبه. تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر رضایت زناشویی و تنظیم هیجانی و تاب‌آوری زنان متقاضی طلاق در شهر تهران. مجله مطالعات ناتوانی. 1403; 14 () :38-38

URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2932-fa.html


1- دانشجوی دکتری روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
2- استادیار گروه مشاوره، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3- استاد گروه روان‌شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
4- دانشیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
چکیده:   (795 مشاهده)

چکیده
زمینه و هدف: طلاق از آسیب‌های بسیار مهم اجتماعی کشور در سال‌های اخیر به‌شمار می‌آید. پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر رضایت زناشویی و تنظیم هیجانی و تاب‌آوری زنان متقاضی طلاق شهر تهران انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. نمونهٔ پژوهش ۴۴ نفر از زنان داوطلب واجد شرایط متقاضی طلاق بودند که در سامانهٔ تصمیم، ثبت‌نام کردند. آزمودنی‌ها به‌صورت دردسترس وارد مطالعه شدند و به‌‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۲۲ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی هشت جلسهٔ نوددقیقه‌ای مداخلات رفتاردرمانی دیالکتیکی را دریافت کرد و برای گروه گواه مداخله‌ای ارائه نشد. برای گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامهٔ رضایت زناشویی انریچ (فاورز و اولسون، ۱۹۹۸) و مقیاس تنظیم هیجانی (گراتز و رومر، ۲۰۰۴) و پرسش‌نامهٔ تاب‌آوری کانر و دیویدسون (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) به‌کار رفت. داده‌های پژوهش به‌کمک تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر بررسی شدند. سطح معناداری برای آزمون‌های آماری ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: تجزیه‌وتحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد، در هر سه متغیر رضایت زناشویی و تنظیم هیجانی و تاب‌آوری بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون، همچنین بین پیگیری و پیش‌آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (۰٫۰۰۱>p)؛ اما بین پس‌آزمون و پیگیری تفاوت معناداری مشاهده نمی‌شود؛ بنابراین طرح مداخله بر بهبود هر سه متغیر و پایداری دوماهه تأثیر معناداری داشته است.
نتیجه‌گیری: استفاده از رفتاردرمانی دیالکتیکی برای افزایش رضایت زناشویی و بهبود تنظیم هیجانی و افزایش تاب‌آوری افراد متقاضی طلاق، سودمند به‌نظر می‌رسد.


متن کامل [PDF 353 kb]   (133 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: روانشناسی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی) می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Middle Eastern Journal of Disability Studies

Designed & Developed by : Yektaweb