مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
زمینه و هدف: دیابت، از مشکلات بسیار بزرگ بهداشتی و از تهدیدکننده‌های بسیار مهم سلامت است که از آن به‌عنوان اپیدمی خاموش نیز نام برده می‌شود. پژوهش حاضر با‌هدف بررسی رابطهٔ میان حس انسجام و استقامت ذهنی والدین کودکان دیابتی با مشکلات رفتاری کودکان در شهرستان یزد انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی کودکان دیابتی تحت پوشش مرکز دیابت شهرستان یزد و والدین آن‌ها تشکیل دادند. نمونهٔ آماری ۷۵نفری در نیمهٔ اول سال ۱۳۹۸ و به‌روش نمونه‌‌گیری دردسترس انتخاب شد. به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات، مقیاس مشکلات رفتاری کودکان (فرم والدین) (راتر، ۱۹۷۵) و پرسش‌نامهٔ استقامت ذهنی (کلاگ و همکاران، ۱۹۸۲) و مقیاس حس انسجام (آنتونووسکی، ۱۹۹۳) به‌کار رفت. تحلیل داده‌ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه در نرم‌افزار SPSS‌نسخهٔ ۲۴ در سطح معناداری ۰٫۰۵ صورت گرفت.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاکی‌از آن بود که میان حس انسجام والدین کودکان دیابتی با مشکلات رفتاری کودکان رابطهٔ منفی و معناداری مشاهده شد (۰٫۰۰۱>p و ۰٫۴۶۵-=r)؛ همچنین بین استقامت ذهنی والدین کودکان دیابتی و مشکلات رفتاری کودکان رابطهٔ منفی و معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p و ۰٫۳۸۹-=r). نتایج ضرایب رگرسیون نشان داد، حس انسجام والدین ۶۲٫۱درصد از واریانس مشکلات رفتاری کودکان دیابتی را پیش‌بینی کرد و استقامت ذهنی والدین ۴۲٫۸درصد از واریانس مشکلات رفتاری کودکان دیابتی را پیش‌بینی کرد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، حس انسجام و استقامت ذهنی والدین کودکان دیابتی قادر به پیش‌بینی مشکلات رفتاری کودکان هستند؛ بنابراین توجه به متغیرهای مذکور به متخصصان در این زمینه توصیه می‌شود.