مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
زمینه و هدف: ناتوانی یادگیری نوعی نا‌توانی مزمن است که رشد کارکردهای اساسی چندگانه شامل کارکردهای تحصیلی و روان‌شناختی و نوروسایکولوژیک را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. هدف پژوهش حاضر، مقایسهٔ اثر مداخله‌های مبتنی‌بر بازی‌های حرکتی و واقعیت مجازی و بینایی بر مهارت نوشتن دانش‌آموزان ابتدایی دارای ناتوانی یادگیری بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون، به‌صورت مقطعی با سه گروه تجربی بود. شرکت‌کنندگان پژوهش را دانش‌آموزان دختر ابتدایی به‌تعداد ۴۳ نفر تشکیل دادند که به‌طور تصادفی در سه گروه تجربی بینایی (چهارده نفر) و واقعیت مجازی (پانزده نفر) و حرکتی (چهارده نفر) تقسیم‌بندی شدند. سه مداخلهٔ پژوهش شامل بازی‌های‌ حرکتی و واقعیت مجازی و بینایی بود. ابزارهای پژوهش، پرسش‌نامهٔ مشکلات یادگیری کلورادو (ویلکات و همکاران، ۲۰۱۱) و آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻧﻮﺷﺘﻦ (ﻓﻼح‌ﭼﺎی، ۱۳۷۴) بود. به‌منظور بررسی اثربخشی تمرینات و وجود یا نبود تفاوت بین گروه‌های مختلف پژوهش در مرحلهٔ پس‌آزمون از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. برای بررسی دوبه‌دوی گروه‌ها، آزمون تعقیبی LSD به‌کار رفت. در ادامه به‌منظور بررسی تغییرات درون‌گروهی از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون از آزمون تی همبسته استفاده شد. تحلیل‌های آماری در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۶ در سطح معناداری ۰٫۰۵=α انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، پس از کنترل اثر پیش‌آزمون، در میزان نتایج مربوط به مهارت نوشتن بین سه گروه‌ مطالعه‌شده اختلاف معنا‌داری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). گروه تمرینی بینایی در متغیر مهارت نوشتن در پس‌آزمون درمقایسه با گروه‌های واقعیت مجازی و حرکتی نمرات بیشتری به‌دست آورد (۰٫۰۰۱>p)؛ ولی بین دو گروه مذکور تفاوت معناداری در متغیر مهارت نوشتن در پس‌آزمون دیده نشد (۰٫۴۵۹=p). هر سه گروه تمرینی به‌طور معناداری در پس‌آزمون دارای نمرات بیشتری در متغیر مهارت نوشتن درمقایسه با پیش‌آزمون بودند (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج پژوهش می‌توان از مداخلات مبتنی‌بر بازی برای پیشرفت مهارت نوشتن استفاده کرد. همچنین بازی‌های بینایی درمقایسه با دیگر مداخلات استفاده‌شده در پژوهش مؤثر‌تر است.