مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
زمینه و هدف: در مطالعات متعددی به این موضوع اشاره شده است که کارکنان نظامی به‌دلیل حساسیت و فشار کاری به‌احتمال بیشتری درمعرض فرسودگی شغلی قرار دارند. هدف از انجام این پژوهش، مدل‌سازی فرسودگی شغلی براساس تاب‌آوری و حمایت‌های اجتماعی با میانجیگری خودکارآمدی شغلی در بین کارکنان صنایع نظامی بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر تحلیلی از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعهٔ مطالعه‌شده در پژوهش را تمامی کارکنان ساکن در شهرک‌های مسکونی سازمان صنایع دفاع در بین سال‌های ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۱ تشکیل دادند. روش نمونه‌گیری از نوع هدفمند بود. تعداد افراد نمونه در این تحقیق ۱۷۹ نفر بود. در این مطالعه از مقیاس فرسودگی شغلی (مسلش و جکسون، ۱۹۸۱)، مقیاس تاب‌آوری کانر-دیویدسون (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳)، مقیاس چندبُعدی حمایت‌های اجتماعی ادراک‌شده (زیمت و همکاران، ۱۹۸۸) و پرسش‌نامهٔ خودکارآمدی شغلی (ریگز و همکاران، ۱۹۹۴) استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از از ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای SPSS نسخهٔ ۲۲ و AMOS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت. سطح معناداری همهٔ آزمون‌ها ۰٫۰۵ بود.
یافته‌ها: بررسی ضرایب مسیر مستقیم بین مسیرهای مختلف نشان داد، تاب‌آوری بر خودکارآمدی شغلی اثر مستقیم، مثبت و معنادار داشت (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۵۴۷=Beta) و خودکارآمدی شغلی بر فرسودگی شغلی دارای اثر مستقیم، منفی و معنادار بود (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۵۰۲-=Beta)؛ همچنین تاب‌آوری بر فرسودگی شغلی اثر غیرمستقیم، منفی و معنادار داشت (۰٫۰۰۳=p، ۰٫۶۸۰-=Beta)؛ این در حالی است که حمایت‌های اجتماعی تأثیری چه به‌صورت مستقیم (۰٫۷۴۲=p، ۰٫۰۳۲-=Beta) و چه به‌صورت غیرمستقیم (۰٫۲۸۹=p، ۰٫۱۲۷-=Beta) بر فرسودگی شغلی نداشت. به‌علاوه شاخص‌های نکویی برازندگی (۰٫۸۹۸=AGFI، ۰٫۹۳۸=CFI، ۰٫۹۳۴=GFI، ۰٫۰۳۵=RMSEA، ۱٫۲۱۲=X²/df) برازش مدل داده‌ها با مدل مفهومی پژوهش را رد نکرد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، تاب‌آوری و حمایت‌های اجتماعی به‌واسطهٔ خودکارآمدی شغلی، در کاهش فرسودگی شغلی کارکنان نظامی مؤثر هستند.