BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2967-fa.html
1، فرنگیس دمهری1 ، محسن سعید منش1
چکیده
زمینه و هدف: در سال‌های اخیر، میزان شیوع مشکلات روحی و روانی ناشی‌از تبعات بیماری کرونا در نوجوانان و جوانان به‌طرز چشمگیری افزایش یافته است؛ براین‌اساس پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر اضطراب کرونا و اضطراب مرگ در نوجوانان دختر مبتلا به کرونا انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را تمامی نوجوانان دختر مبتلا به کرونای شهر یزد در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل دادند. سی نفر داوطلب به‌صورت دردسترس و براساس ملاک‌های ورود و خروج پژوهش وارد مطالعه شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه پانزده‌نفرهٔ آزمایش و گواه قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از مقیاس اضطراب بیماری کرونا (علی‌پور و همکاران، ۱۳۹۸) و مقیاس اضطراب مرگ (تمپلر، ۱۹۷۰) قبل و بعد از اجرای برنامه‌ٔ درمان مبتنی‌بر تعهد و پذیرش (هیز و همکاران، ۲۰۱۱) به‌دست آمد. برای گروه آزمایش، درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد طی هشت جلسۀ شصت‌دقیقه‌ای، هر هفته دو جلسه اجرا شد؛ اما گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکرد. تحلیل داده‌ها به‌روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیره و آزمون تی مستقل در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج مشخص کرد، درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر کاهش اضطراب کرونا (۰٫۰۰۱>p) و اضطراب مرگ (۰٫۰۰۱>p) نوجوانان دختر مؤثر بود. باتوجه به مقدار ضریب اتا، ۰٫۳۳۷ از واریانس اضطراب کرونا و ۰٫۴۱۷ از واریانس اضطراب مرگ مربوط به تأثیر مداخلهٔ درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بود.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش، درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر کاهش اضطراب کرونا و اضطراب مرگ تأثیر دارد؛ ازاین‌رو می‌توان از این برنامه برای توانمند‌سازی نوجوانان دختر به‌منظور کاهش اضطراب کرونا و اضطراب مرگ استفاده کرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
