زمینه و هدف: فشارخون بالا، از بیماریهای مزمن شایع در جهان بهشمار میرود. پژوهش حاضر با هدف مقایسهٔ اثربخشی درمان توانبخشی شناختی و درمان مبتنیبر ذهنآگاهی بر اضطراب بیماران مبتلا به پرفشاری خون انجام شد.
روشبررسی: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفیشدهٔ دوسوکور از نوع پژوهشهای نیمهآزمایشی و براساس طرح پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری دوماهه با گروه گواه بود. جامعهٔ مطالعهشده را تمامی افراد مبتلا به فشارخون شهر رشت تشکیل دادند که در سال ۱۴۰۰ به بیمارستان تخصصی قلب حشمت شهر رشت مراجعه کردند. از این جامعه، ۵۱ نفر داوطلب واجد شرایط بهصورت دردسترس وارد مطالعه شدند و بهروش تصادفی در دو گروه آزمایش درمان توانبخشی شناختی و درمان مبتنیبر ذهنآگاهی و یک گروه گواه (هر گروه هفده نفر) قرار گرفتند. درمان مبتنیبر ذهنآگاهی بهمدت دو ماه طی هشت جلسه بهصورت برخط و گروهی و جلسات توانبخشی شناختی با استفاده از کامپیوتر در ده جلسهٔ شصتدقیقهای بهشیوهٔ حضوری و انفرادی اجرا شد. ابزار پژوهش، پرسشنامهٔ اضطراب بک (بک و همکاران، ۱۹۸۸) بود. دادهها با استفاده از آزمون خیدو، آزمون تحلیل واریانس یکطرفه، آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری ۰٫۰۵ در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۶ تحلیل شدند.
یافتهها: اثر زمان، اثر گروه و اثر متقابل گروه و زمان بر متغیر اضطراب معنادار بود (۰٫۰۰۱>p). بین گروههای توانبخشی شناختی و ذهنآگاهی از لحاظ اثربخشی در پسآزمون و پیگیری بر کاهش اضطراب درمقایسه با گروه گواه تفاوت معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p)؛ درحالیکه بین دو گروه آزمایش در پسآزمون (۰٫۶۱۶=p) و پیگیری (۰٫۲۲۱=p) از لحاظ اثربخشی بر کاهش اضطراب تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش، هر دو درمان توانبخشی شناختی و درمان مبتنیبر ذهنآگاهی بر کاهش اضطراب بیماران مبتلا به پرفشاری خون اثربخشاند؛ اما بین دو گروه توانبخشی شناختی و درمان مبتنیبر ذهنآگاهی از لحاظ اثربخشی بر کاهش اضطراب تفاوت معناداری وجود ندارد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |