چکیده
زمینه و هدف: مراقبت از کودکان مبتلا به صرع بسیار چالشبرانگیز و استرسزا است و علائم و ناتوانیهای مرتبط با شرایط عصبی تأثیر عمدهای بر افراد، خانوادهها و مراقبان دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کنترل هیجان و تابآوری مادران کودکان مبتلا به صرع انجام شد.
روشبررسی: روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری دوماهه همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری مطالعه را تمامی مادران کودکان مبتلا به صرع مراجعهکننده به بیمارستان پورسینای شهر رشت در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند که ۳۲ نفر داوطلب واجد شرایط بهروش نمونهگیری دردسترس بررسی شدند. سپس بهروش تصادفی (قرعهکشی) در دو گروه رفتاردرمانی دیالکتیکی و گواه (هر گروه شانزده نفر) قرار گرفتند. رفتاردرمانی دیالکتیکی مارشا لینهان (۱۹۷۰) در ده جلسه صرفاً برای گروه آزمایش بهکار رفت. ابزارهای پژوهش، پرسشنامۀ کنترل هیجانی (راجر و نجاریان، ۱۹۸۹) و مقیاس تابآوری کانر-دیویدسون (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) بود. دادهها با استفاده از آزمون خیدو، آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۶ در سطح معناداری ۰٫۰۵ تحلیل شدند.
یافتهها: اثر گروه، اثر زمان و اثر متقابل گروه و زمان بر متغیرهای کنترل هیجان و مؤلفههای آن (بازداری هیجانی، کنترل پرخاشگری، عدم نشخوار، کنترل خوشخیم) و متغیر تابآوری معنادار بود (۰٫۰۰۱>p). نمرات پسآزمون و پیگیری متغیر کنترل هیجان و مؤلفههای مذکور و متغیر تابآوری در گروه آزمایش درمقایسه با نمرات پیشآزمون بهصورت معناداری افزایش یافت (۰٫۰۰۱>p). در همهٔ متغیرهای مذکور بین میانگینهای پسآزمون و پیگیری متغیرهای مذکور تفاوت معناداری مشاهده نشد که حاکیاز ماندگاری تأثیر مداخله در مرحلۀ پیگیری بود (۰٫۰۵<p).
نتیجهگیری: براساس یافتهها، رفتاردرمانی دیالکتیک بر افزایش کنترل هیجان و تابآوری مادران کودکان مبتلا به صرع اثربخش است؛ بنابراین مشاوران و درمانگران میتوانند بهمنظور بهبود و افزایش کنترل هیجان و تابآوری مادران کودکان مبتلا به صرع یا بیماریهای مشابه، از رفتاردرمانی دیالکتیکی استفاده کنند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |