مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.RASHT.REC.1401.005
ژیلا نقوی1 
، جواد عینی پور* 2، بهمن اکبری3
، جواد عینی پور* 2، بهمن اکبری3
1- دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
2- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم و فنون منابع سازمانی، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران
3- 3 استاد، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
2- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم و فنون منابع سازمانی، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران
3- 3 استاد، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
چکیده: (49 مشاهده)
زمینه و هدف: صرع یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی مزمن در کودکان است. مراقبت از کودکان مبتلا به صرع بسیار چالش برانگیز و استرس‌زا است و علائم و ناتوانی‌های مرتبط با شرایط عصبی تأثیر عمده‌ای بر افراد، خانواده‌ها و مراقبان دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کنترل هیجان و تاب‌آوری مادران کودکان مبتلا به صرع انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی از نوع پیش آزمون_ پس‌آزمون و مرحلۀ پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل تمامی مادران کودکان مبتلا به صرع مراجعه‌کننده به بیمارستان پورسینای شهر رشت در سال 1400 بود که 32 نفر داوطلب واجد شرایط به روش نمونه‌گیری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند و به روش تصادفی (قرعه‌کشی) در دو گروه رفتاردرمانی‌دیالکتیکی و گروه گواه (هر گروه 16 نفر) قرار داده شدند. جهت انجام مداخله درمانی از رفتاردرمانی دیالکتیکی مارشا لینهان (1970) استفاده شد. ابزار استفاده شده در این پژوهش، مقیاس کنترل هیجانی راجر و نجاریان (1989) و پرسشنامۀ تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) بود. داده‌های پژوهش، پیش و پس از مداخله و دو ماه بعد جهت پیگیری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌‌گیری مکرر و آزمون بنفرونی توسط نرم‌افزار SPSS26 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد مقایسه میانگین‌های مراحل پیش‌آزمون با پس‌آزمون و پیش‌آزمون با پیگیری برای متغیر کنترل هیجان و مؤلفه‌های آن (بازداری هیجانی، کنترل پرخاشگری، عدم نشخوار و کنترل خوش‌خیم) در گروه آزمایش معنادار بود (001/0P<)؛ همچنین برای این متغیرها تأثیر ماندگاری مداخله رفتاردرمانی دیالکتیک در گروه آزمایش در مرحله پیگیری تایید شد. مقایسه میانگین‌های مراحل پیش‌آزمون با پس‌آزمون و پیش‌آزمون با پیگیری برای متغیر تاب‌آوری معنادار بود (001/0P<)؛ همچنین برای این متغیر تأثیر ماندگاری مداخله رفتاردرمانی دیالکتیک در گروه آزمایش در مرحله پیگیری به تایید رسید.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد رفتاردرمانی دیالکتیک بر افزایش کنترل هیجان و تاب‌آوری مادران کودکان مبتلا به صرع اثربخش بوده است. بنابراین مشاوران و درمانگران می‌توانند به‌منظور بهبود و افزایش کنترل هیجان و تاب‌آوری مادران کودکان مبتلا به صرع یا بیماری‌های مشابه، از رفتاردرمانی دیالکتیکی استفاده نمایند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
