چکیده
زمینه و هدف: اختلال وسواس فکری-عملی براساس وجود افکارهای ناخواسته و مزاحم و رفتارهای تکراری تشخیص داده میشود. درمان شناختی-تحلیلی ازجمله درمانهایی است که اثربخشی آن در اختلالات روانشناختی تأیید شده است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی مداخلهٔ شناختی-تحلیلی درمان وسواس بهشیوهٔ گروهی بر مسئولیتپذیری افراطی و کمالگرایی در افراد دارای نشانههای وسواس فکری-عملی بود.
روشبررسی: روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با یک گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را افراد مبتلا به وسواس فکری-عملی مراجعهکننده به کلینیک طلیعهٔ سلامت شهر تهران در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند. در این پژوهش، روش نمونهگیری دردسترس بهکار رفت. به این صورت که از میان جامعهٔ آماری سی نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و بهتصادف در گروه آزمایش و گروه گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه در پیشآزمون و پسآزمون به مقیاس کمالگرایی چندبُعدی (بشارت، ۱۳۸۶) و مقیاس مسئولیتپذیری پرسشنامهٔ روانشناختی کالیفرنیا (هریسون گاف، ۱۹۸۷) پاسخ دادند. تنها گروه آزمایش مداخلهٔ درمان وسواس را دریافت کرد. تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تکمتغیره در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۴ صورت گرفت. سطح معناداری آزمونها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، مداخلهٔ شناختی-تحلیلی درمان وسواس موجب بهبود متغیرهای مسئولیتپذیری افراطی و کمالگرایی در افراد دارای نشانههای وسواس فکری-عملی شد (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: براساس نتایج، مداخلهٔ درمان وسواس با رویکرد شناختی-تحلیلی بر کاهش مسئولیتپذیری افراطی و کمالگرایی در افراد دارای نشانههای وسواس فکری-عملی اثربخشی دارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |