مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران.
2- واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3- گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
2- واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3- گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
چکیده: (33 مشاهده)
زمینه و هدف: مواجهه پرستاران با استرس‌های فردی، ارتباطی و سازمانی موجب افت ویژگی‌های مثبت روانشناختی چون تنظیم هیجان در آن‌ها می‌شود که پیامدهایی مانند کاهش کیفیت خدمات را در پی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحوارهدرمانی بر تنظیم شناختی هیجان پرستاران بخش مراقبت‌های ویژه انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعۀ آماری شامل پرستاران شاغل در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های شهدای تجریش و شهید طالقانی شهر تهران در سال 1400 بود. 40 نفر از پرستاران واجد شرایط داوطلب بصورت در دسترس براساس ملاکهای ورود وارد مطالعه شدند و بطور تصادفی در دوگروه آزمایش و گواه (هرگروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش 11 جلسه 90-75 دقیقه‌ای مداخلۀ طرحوارهدرمانی دریافت کردند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، مقیاس راهبردهای تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2006) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار 25-SPSS تحلیل شد. سطح معناداری آزمون‌های آماری 05/0 بود.
یافتهها: اثر زمان، گروه و متقابل زمان و گروه برای تنظیم شناختی هیجان (001/0P<) معنادار بود. در گروه طرحوارهدرمانی، نمرات تنظیم شناختی هیجان در مراحل پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون افزایش معناداری یافت (001/0P<). همچنین نتایج نشان داد اثربخشی مداخله در مرحله پیگیری نیز ماندگار بود.
نتیجه‌گیری: طرحوارهدرمانی موجب بهبود تنظیم شناختی هیجان پرستاران بخش مراقبت ویژه می‌شود؛ بنابراین می‌توان از این رویکرد درمانی به عنوان یک روش مداخله مؤثر بر تنظیم هیجان و در نتیجه سلامت روانشناختی پرستاران بهره‌مند شد.
روش بررسی: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعۀ آماری شامل پرستاران شاغل در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های شهدای تجریش و شهید طالقانی شهر تهران در سال 1400 بود. 40 نفر از پرستاران واجد شرایط داوطلب بصورت در دسترس براساس ملاکهای ورود وارد مطالعه شدند و بطور تصادفی در دوگروه آزمایش و گواه (هرگروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش 11 جلسه 90-75 دقیقه‌ای مداخلۀ طرحوارهدرمانی دریافت کردند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، مقیاس راهبردهای تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2006) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار 25-SPSS تحلیل شد. سطح معناداری آزمون‌های آماری 05/0 بود.
یافتهها: اثر زمان، گروه و متقابل زمان و گروه برای تنظیم شناختی هیجان (001/0P<) معنادار بود. در گروه طرحوارهدرمانی، نمرات تنظیم شناختی هیجان در مراحل پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون افزایش معناداری یافت (001/0P<). همچنین نتایج نشان داد اثربخشی مداخله در مرحله پیگیری نیز ماندگار بود.
نتیجه‌گیری: طرحوارهدرمانی موجب بهبود تنظیم شناختی هیجان پرستاران بخش مراقبت ویژه می‌شود؛ بنابراین می‌توان از این رویکرد درمانی به عنوان یک روش مداخله مؤثر بر تنظیم هیجان و در نتیجه سلامت روانشناختی پرستاران بهره‌مند شد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
