جلد 14 - شماره سال ۱۴۰۳
جلد (14): 18 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.PNU.REC.1398.128
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zolfaqari A, Rezaei Dehnavi S, Behruzi A. The Effectiveness of Purposive Storytelling Therapy on Increasing the Empathy in Adolescents with Symptoms of Conduct Disorder, Resident in a Correction and Rehabilitation Center. MEJDS 2024; 14 :18-18
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-3010-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-3010-fa.html
ذوالفقاری عباس، رضایی دهنوی صدیقه، بهروزی آزاده. اثربخشی قصه‌درمانی هدفمند بر افزایش همدلی نوجوانان دارای نشانه‌های اختلال سلوک و مقیم در کانون اصلاح و تربیت. مجله مطالعات ناتوانی. 1403; 14 () :18-18
1- کارشناسی‌ارشد روانشناسی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران
2- دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران
3- کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران
2- دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران
3- کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران
چکیده: (583 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: از آسیب‌های بسیار مهم در اختلال سلوک، نارسایی در همدلی و روابط متقابل اجتماعی و عاطفی است. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی قصه‌درمانی هدفمند بر افزایش همدلی نوجوانان با نشانه‌های اختلال سلوک و مقیم در کانون اصلاح و تربیت انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و برحسب گردآوری داده‌ها از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را تمام مددجویان نوجوان پسر حاضر در کانون اصلاح و تربیت یزد در سال ۱۳۹۹ تشکیل دادند که ۲۸ نفر از آن‌ها به‌شیوهٔ هدفمند براساس ملاک‌های ورود انتخاب شدند. سپس به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (هر گروه چهارده نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، مقیاس سنجش همدلی هیجانی (مهرابیان و اپستین، ۱۹۷۲) بود. گروه آزمایش در طی دوازده جلسهٔ نوددقیقه‌ای، مداخلهٔ قصه‌درمانی را دریافت کرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیری در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۶ انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، قصه‌درمانی باعث افزایش همدلی کلی (۰٫۰۴۱=p) می‌شود و بر مؤلفه‌های همدلی بیانی (۰٫۰۲۰=p)، همدلی مشارکتی (۰٫۰۳۸=p)، ثبات عاطفی (۰٫۰۳۸=p) و همدلی نسبت به دیگران (۰٫۰۴۸=p) تأثیر معنادار دارد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد که قصه‌درمانی هدفمند بر همدلی نوجوانان با نشانه‌های اختلال سلوک مقیم در کانون اصلاح و تربیت تأثیر دارد و سبب افزایش همدلی در این نوجوانان می‌شود.
زمینه و هدف: از آسیب‌های بسیار مهم در اختلال سلوک، نارسایی در همدلی و روابط متقابل اجتماعی و عاطفی است. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی قصه‌درمانی هدفمند بر افزایش همدلی نوجوانان با نشانه‌های اختلال سلوک و مقیم در کانون اصلاح و تربیت انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و برحسب گردآوری داده‌ها از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را تمام مددجویان نوجوان پسر حاضر در کانون اصلاح و تربیت یزد در سال ۱۳۹۹ تشکیل دادند که ۲۸ نفر از آن‌ها به‌شیوهٔ هدفمند براساس ملاک‌های ورود انتخاب شدند. سپس به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (هر گروه چهارده نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، مقیاس سنجش همدلی هیجانی (مهرابیان و اپستین، ۱۹۷۲) بود. گروه آزمایش در طی دوازده جلسهٔ نوددقیقه‌ای، مداخلهٔ قصه‌درمانی را دریافت کرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیری در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۶ انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، قصه‌درمانی باعث افزایش همدلی کلی (۰٫۰۴۱=p) می‌شود و بر مؤلفه‌های همدلی بیانی (۰٫۰۲۰=p)، همدلی مشارکتی (۰٫۰۳۸=p)، ثبات عاطفی (۰٫۰۳۸=p) و همدلی نسبت به دیگران (۰٫۰۴۸=p) تأثیر معنادار دارد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد که قصه‌درمانی هدفمند بر همدلی نوجوانان با نشانه‌های اختلال سلوک مقیم در کانون اصلاح و تربیت تأثیر دارد و سبب افزایش همدلی در این نوجوانان می‌شود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
فهرست منابع
1. Fairchild G, Hawes DJ, Frick PJ, Copeland WE, Odgers CL, Franke B, et al. Conduct disorder. Nat Rev Dis Primers. 2019;5(1):43. [DOI]
2. Frick PJ, Kemp EC. Conduct disorders and empathy development. Annu Rev Clin Psychol. 2021;17(1):391–416. [DOI]
3. Milone A, Cerniglia L, Cristofani C, Inguaggiato E, Levantini V, Masi G, et al. Empathy in youths with conduct disorder and callous-unemotional traits. Neural Plast. 2019;2019:1–8. [DOI]
4. Sterzer P, Stadler C, Poustka F, Kleinschmidt A. A structural neural deficit in adolescents with conduct disorder and its association with lack of empathy. Neuro Image. 2007;37(1):335–42. [DOI]
5. Cristofani C, Sesso G, Cristofani P, Fantozzi P, Inguaggiato E, Muratori P, et al. The role of executive functions in the development of empathy and its association with externalizing behaviors in children with neurodevelopmental disorders and other psychiatric comorbidities. Brain Sci. 2020;10(8):489. [DOI]
6. Kaplan PJ, Arbuthnot J. Affective empathy and cognitive role-taking in delinquent and nondelinquent youth. Adolescence. 1985;20(78):323–33.
7. Mirkamali SA, Hoseini A. Borstal from the Perspective of developmental crime prevention. Criminal Law Research. 2016;4(13):71–93. [Persian] [Article]
8. Suryani R, Pranoto S, Astuti B. The effectiveness of storytelling and roleplaying media in enhancing early childhood empathy. J Prim Educ. 2020;9(5):546–53. [DOI]
9. Gupta N. Stories of faith, stories of humanity: fusing phenomenological research with digital storytelling to facilitate interfaith empathy. Qual Res Psychol. 2020;17(2):274–93. [DOI]
10. Manney PJ. Empathy in the time of technology: how storytelling is the key to empathy. Journal of Evolution & Technology. 2008;19(1):1–11.
11. Standing M, Kahu ER. Story, myth, and purakau: an exploration of the use of narrative in the therapeutic setting in Aotearoa New Zealand. New Zealand Journal of Psychology (Online). 2021;50(3):29–38.
12. Aguilera L, Reed K, Goulding J. Experiences of engaging in therapeutic storytelling. Mental Health Review Journal. 2020;25(1):47–61. [DOI]
13. Yadi F, Kiamanesh A, Bahrami H. The effectiveness of storytelling therapy on the components of academic self-regulation in female students with coping disorder. Journal of Excellence in Counseling and Psychotherapy. 2019;8(30):75–90. [Persian] [Article]
14. Shahosini A, Kalantarhormozi A, Frahbakhsh K. Empathy, oppositional defiance disordered, storytelling. Journal of Counseling Research. 2016;14(56):67–86. [Persian] [Article]
15. Vaziri S, Lotfi Azimi A. The effect of empathy training in decreasing adolescents' aggression. Developmental Psychology: Iranian Psychologists. 2012;30:167–75. [Persian]
16. Falahnejad MA, Kazemi F, Pezeshk S, Majde Rezaee M, Rasooli V. Effectiveness of visual storytelling on the reduction of externalizing and internalizing behaviors in children with oppositional defiant disorder. Journal of Exceptional Children. 2018;17(3):5–18. [Persian] [Article]
17. Arora S, Joshi U. Effectiveness of life skill training through the art of storytelling on adjustment of children with conduct disorder. Journal of Nursing Science & Practice. 2019;9(1):11–18. [DOI]
18. Mehrabian A, Epstein N. A measure of emotional empathy1. J Pers. 1972;40(4):525–43. [DOI]
19. Zarshghaee M, Nori A, Oraizi H. Psychometric properties of the Persian version of the balanced emotional empathy scale. Psychological Models and Methods. 2009;1(1):39–50. [Persian] [Article]
20. Chambers DW. Storytelling: the neglected art. Elementary English. 1966;43(7):715–19.
21. Azaryazdi M. Ghese haye taze az ketab haye kohan (majmooe kamel dah daftar dar yek ketab) [New stories from old books (Complete collection of ten books in one book). Ashrafi Pub; 2012. [Persian]
22. Barghi Irani Z, Bakhti M, Bagiyankulemarz MJ. The effectiveness of a cognitive processing-based social skills training on the effectiveness of cognitive processing based training of social skills on, emotional, psychological well-being and reducing the symptoms of children with conduct disorder. Social Cognition. 2015;4(1):157–75. [Persian] [Article]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
