جلد 14 - شماره سال ۱۴۰۳                   ‫جلد (14): 61 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: 0
Ethics code: IR.UT.SPORT.REC.1400.015
Clinical trials code: 0

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Kowsari R, Seidi F, Minoonejad H, Varmaziyar M. Comparing Electromyographic Activity of Selected Lower Extremity Muscles Using Virtual Reality in Feedforward and Feedback Phases in Male Badminton Players With and Without Functional Ankle Instability During Single Leg Landing. MEJDS 2024; 14 :61-61
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-3044-fa.html
کوثری رضا، صیدی فواد، مینونژاد هومن، ورمزیار مصطفی. مقایسهٔ میزان فعالیت الکترومایوگرافی منتخبی از عضلات اندام تحتانی بااستفاده از واقعیت مجازی در فاز فیدفورواردی و فیدبکی در بدمینتونیست‌های مرد با و بدون‌بی‌ثباتی عملکردی مچ پا حین فرود تک‌پا. مجله مطالعات ناتوانی. 1403; 14 () :61-61

URL: http://jdisabilstud.org/article-1-3044-fa.html


1- کارشناسی‌ارشد آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، گروه بهداشت و طب ورزشی، دانشکدهٔ تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران؛ تهران، ایران
2- دانشیار، گروه بهداشت و طب ورزشی، دانشکدهٔ تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران؛ تهران، ایران
چکیده:   (779 مشاهده)

چکیده
زمینه و هدف: آسیب مچ پا از آسیب‌های شایع‌تر ورزشی است. افراد مبتلا به بی‌ثباتی عملکردی، الگوی به‌کارگیری عضلات و نرخ آتش عصبی‌عضلانی متفاوتی درمقایسه با افراد سالم دارند. پژوهش حاضر باهدف مقایسهٔ میزان فعالیت الکترومایوگرافی منتخبی از عضلات اندام تحتانی بااستفاده از واقعیت مجازی در فاز‌های فیدبکی و فیدفورواردی در بازیکنان بدمینتون مرد با و بدون‌بی‌ثباتی عملکردی مچ ‌پا حین فرود تک‌پا انجام شد.
روش‌بررسی: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی بود. جامعهٔ آماری پژوهش را بدمینتونیست‌های ۱۵تا۱۸ساله تشکیل دادند که در سطح حرفه‌ای فعالیت داشتند. نمونهٔ تحقیق شامل سی بدمینتونیست داوطلب واجد شرایط بود که به دو گروه پانزده‌نفره با و بدون‌بی‌ثباتی مچ پا تقسیم شدند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات درشت‌نی قدامی و نازک‌نی بلند و دوقلوی خارجی در دو فاز فیدفورواردی و فیدبکی بااستفاده از واقعیت مجازی هدف مطالعه قرار گرفت. پس از بررسی نرمال‌بودن توزیع داده‌ها، از آزمون‌های تی مستقل و یومن‌ویتنی برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با سطح معناداری ۰٫۰۵ در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۷ استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون تی مستقل و یومن‌ویتنی نشان داد، فعالیت الکترومایوگرافی در فاز فیدفورواردی بااستفاده از واقعیت مجازی در عضلات درشت‌نی قدامی (۰٫۰۰۳=p) و دوقلوی خارجی (۰٫۰۰۱>p) و در فاز فیدبکی بااستفاده از واقعیت مجازی در عضلات درشت‌نی قدامی (۰٫۰۰۶=p) و دوقلوی خارجی (۰٫۰۰۱>p) در گروه بدون‌بی‌ثباتی عملکردی مچ پا درمقایسه با گروه با‌بی‌ثباتی عملکردی مچ پا، به‌صورت معناداری بیشتر بود؛ همچنین تفاوت معناداری در فعالیت الکترومایوگرافی عضلهٔ نازک‌نی بلند در فاز فیدبکی (۰٫۳۹۲=p) و فاز فیدفورواردی (۰٫۳۴۵=p) مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: استفاده از واقعیت مجازی فعالیت الکتریکی عضلات مچ پا را تغییر می‌دهد. در فعالیت الکترومایوگرافی عضلات درشت‌نی قدامی و دوقلوی خارجی هنگام استفاده از واقعیت مجازی بین ورزشکاران با و بدون‌بی‌ثباتی عملکردی تغییراتی وجود دارد که گویای تأثیر واقعیت مجازی بر فعالیت الکترومایوگرافی عضلات مچ پا در این افراد است.

متن کامل [PDF 292 kb]   (159 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: توانبخشی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی) می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Middle Eastern Journal of Disability Studies

Designed & Developed by : Yektaweb