مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
زمینه و هدف: یکی از روش‌های مهم و تأثیرگذار بر یادگیری مهارت‌های حرکتی کودکان، آموزش به‌روش غیرخطی است. مطالعهٔ حاضر با هدف بررسی تأثیر دست‌کاری قیود تکلیف به‌روش آموزش غیرخطی بر یادگیری مهارت‌های بنیادی توپی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه‌تجربی بود. جامعهٔ آماری را دختران ۵تا۷سالهٔ مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شهر مشهد در سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند. شرکت‌کنندگان، سی دختر ۵تا۷سالهٔ داوطلب واجد شرایط مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بودند که ازطریق پرسش‌نامهٔ اختلال هماهنگی رشدی (ویلسون و همکاران، ۲۰۰۹) و مجموعه آزمون ارزیابی حرکت کودکان-ویرایش دوم (هندرسون و همکاران، ۲۰۰۷) به‌صورت هدفمند شناسایی و وارد مطالعه شدند. سپس به‌طور تصادفی در دو گروه پانزده‌نفری آموزش به‌روش غیرخطی و آموزش به‌روش خطی (گواه) قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت‌های توپی در هر دو گروه در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، از آزمون رشد مهارت‌های حرکتی درشت-ویرایش سوم (اولریخ، ۲۰۱۷) استفاده شد. آزمودنی‌ها باتوجه به برنامهٔ گروه مدنظر، به‌مدت چهار هفته و هر هفته سه جلسهٔ شصت‌دقیقه‌ای به اجرای برنامه و مداخلات مدنظر پرداختند. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری ۰٫۰۵ و ازطریق نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ انجام گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان‌دهندهٔ تأثیر مداخلهٔ تمرینی دست‌کاری قیود تکلیف به‌روش آموزش غیرخطی بر بهبود متغیر مهارت‌های توپی (۰٫۰۰۱>p) و خرده‌آزمون‌های ضربهٔ دودستی به توپ (۰٫۰۰۱>p)، دریبل یک دست (۰٫۰۰۱>p)، گرفتن دودستی (۰٫۰۰۱>p)، ضربه با پا به توپ (۰٫۰۰۱>p) و پرتاب از پایین (۰٫۰۰۱>p) بود؛ اما در خرده‌آزمون‌های پرتاب از بالای شانه (۰٫۱۸۰=p) و ضربهٔ فورهند (۰٫۲۴۱=p) تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش، دست‌کاری قیود تکلیف به‌روش آموزش غیرخطی بر یادگیری مهارت‌های حرکتی بنیادی توپی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشد تأثیر دارد.