مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
هدف و زمینه: درمان‌های معنوی می‌تواند حس معنا و هدف، احساس ارتباط با چیزی بالاتر از خود و منبع آسایش و حمایت را در زمان‌های سخت فراهم کند؛ بنابراین پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان چندبُعدی معنوی متمرکز بر تنظیم هیجان، بر انعطاف‌پذیری شناختی و نیرومندی من در افراد دارای پریشانی‌های روان‌شناختی انجام شد.
روش‌بررسی: روش این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه‌های آزمایش و گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را افراد دارای پریشانی روان‌شناختی مراجعه‌کننده به کلینیک‌های مشاوره و روان‌شناسی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند. از بین آن‌ها سی نفر داوطلب واجد شرایط به‌طور دردسترس وارد مطالعه شدند و به‌تصادف در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. در ادامه دو گروه پرسش‌نامه‌ٔ انعطاف‌پذیری شناختی (دنیس و وندروال، ۲۰۱۰) و پرسش‌نامهٔ روانی‌اجتماعی نیرومندی من (مارکستروم و همکاران، ۱۹۹۷) را تکمیل کردند. پس از آن گروه آزمایش درمان چندبُعدی معنوی متمرکز بر تنظیم هیجان را دریافت کرد. سپس پرسش‌نامه‌های مذکور توسط دو گروه تکمیل شد. تحلیل داده‌ها بااستفاده از روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیره در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، در متغیر انعطاف‌پذیری شناختی برای خرده‌مقیاس‌های ادراک گواه‌پذیری (۰٫۰۰۱>p) و جایگزینی برای رفتار انسانی (۰٫۰۰۱>p) و در متغیر نیرومندی من برای خرده‌مقیاس‌های امید (۰٫۰۰۱>p)، اراده (۰٫۰۰۱>p)، هدف (۰٫۰۰۸=p)، عشق (۰٫۰۰۲=p) و خرد (۰٫۰۰۱>p)، بین دو گروه آزمایش و گواه در پس_‌آزمون، بعد از حذف اثر پیش‌آزمون تفاوت معناداری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش، درمان چندبُعدی معنوی متمرکز بر تنظیم هیجان با ایجاد تعادل در عمل به‌عنوان درمانی سودمند، در افزایش انعطاف‌پذیری شناختی و نیرومندی من در افراد دارای پریشانی‌های روان‌شناختی نتیجه‌بخش است.