مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل
2- دانشگاه تبریز
2- دانشگاه تبریز
چکیده: (519 مشاهده)
زمینه و هدف: بر اساس پژوهش‌های قبلی، مداخلات روان‌شناختی متعددی بر بازده‌های رفتاری، شناختی و هیجانی ورزشی مؤثر است. در این راستا، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مهارت‌های عصب‌شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و تصویرسازی ذهنی بر بازده‌های رفتاری، شناختی و هیجان ورزشی در بین مردان کشتی‌گیر انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه مورد پژوهش کلیه ورزشکاران حرفه‌ای رشته ورزشی کشتی مردان در سال 1400 بود که با روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 45 نفر آزمودنی واجد شرایط، داوطلبانه وارد مطالعه شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (ذهن‌آگاهی و تصویرسازی ذهنی) و یک گروه گواه، هر یک 15 نفر قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه هیجان ورزشی جونز و همکاران (2005)، پرسشنامه منابع اعتمادبه‌نفس ورزشی ویلی و همکاران (1998) و پرسشنامه آمادگی بدنی ادراک شده آبادی (1988) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و با بهره‌گیری از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری برای همه آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: با کنترل اثرات پیش‌آزمون، اثر گروه‌ها معنادار بود و در دو گروه آزمایش در پس‌آزمون در مقایسه با گروه گواه میانگین نمره‌های بازده رفتاری (001/0P<)، شناختی (001/0P<) افزایش معنادار و هیجان ورزشی (001/0P<) به طور معناداری کاهش یافت؛ همچنین در میانگین نمره‌های متغیرهای مذکور بین گروه‌های آزمایش تفاوت معناداری مشاهده شد(028/0P=).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، آموزش مهارت‌های عصب‌شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و تصویرسازی ذهنی بر بازده‌های رفتاری، شناختی و هیجان ورزشی اثربخش بود. اما اثربخشی آموزش مهارت‌های عصب‌شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی در مقایسه با تصویرسازی ذهنی در افزایش بازده‌های رفتاری، شناختی و هیجان ورزشی بیشتر بود.
روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه مورد پژوهش کلیه ورزشکاران حرفه‌ای رشته ورزشی کشتی مردان در سال 1400 بود که با روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 45 نفر آزمودنی واجد شرایط، داوطلبانه وارد مطالعه شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (ذهن‌آگاهی و تصویرسازی ذهنی) و یک گروه گواه، هر یک 15 نفر قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه هیجان ورزشی جونز و همکاران (2005)، پرسشنامه منابع اعتمادبه‌نفس ورزشی ویلی و همکاران (1998) و پرسشنامه آمادگی بدنی ادراک شده آبادی (1988) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و با بهره‌گیری از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری برای همه آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: با کنترل اثرات پیش‌آزمون، اثر گروه‌ها معنادار بود و در دو گروه آزمایش در پس‌آزمون در مقایسه با گروه گواه میانگین نمره‌های بازده رفتاری (001/0P<)، شناختی (001/0P<) افزایش معنادار و هیجان ورزشی (001/0P<) به طور معناداری کاهش یافت؛ همچنین در میانگین نمره‌های متغیرهای مذکور بین گروه‌های آزمایش تفاوت معناداری مشاهده شد(028/0P=).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، آموزش مهارت‌های عصب‌شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و تصویرسازی ذهنی بر بازده‌های رفتاری، شناختی و هیجان ورزشی اثربخش بود. اما اثربخشی آموزش مهارت‌های عصب‌شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی در مقایسه با تصویرسازی ذهنی در افزایش بازده‌های رفتاری، شناختی و هیجان ورزشی بیشتر بود.
واژه‌های کلیدی: مهارت‌های عصب‌شناختی، ذهن آگاهی، تصویرسازی ذهنی، بازده رفتاری، بازده هیجانی، بازده شناختی
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
