مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود ایران.
2- استاد گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تهران، ایران.
3- استادیار گروه روانشناسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.
4- استادیار گروه معارف اسلامی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.
2- استاد گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تهران، ایران.
3- استادیار گروه روانشناسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.
4- استادیار گروه معارف اسلامی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.
چکیده: (545 مشاهده)
زمینه و هدف: استفاده از فضای مجازی جنبه های مختلف زندگی ما را متحول کرده است و راه های جدیدی برای یادگیری، برقراری ارتباط، کار و سرگرمی ارائه می دهد. اما ممکن است پیامدهای نامطلوبی را نیز به همراه داشته باشد. بنابراین هدف پژوهش تعیین برنامه درمان چندبعدی معنوی بر خداپنداره-خداپنداشت و جهت گیری مذهبی در افراد وابسته به شبکههای مجازی بود.
روش بررسی: روش این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با استفاده از طرح پیشآزمون و پسآزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد وابسته به شبکههای مجازی مراجعه کننده به کلینیکهای مشاوره و روانشناسی شهر تهران در سال 1400 بود و از بین آنها 30 نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه شامل 15 نفر) جایگزین شدند. سپس پرسشنامههای خداپنداشت-خداپنداره جانبزرگی (1395) و جهت‌گیری مذهبی آلپورت (1950) توسط هر دو گروه تکمیل شد. پس از آن درمان چند بعدی معنوی بر روی گروه آزمایش اجرا شد. سپس پرسشنامههای مذکور توسط هر دو گروه تکمیل شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 24 و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. همچنین سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: یافته‌های پژوهش نشان داد تأثیر درمان چندبعدی معنوی بر خداپنداره-خداپنداشت و جهت گیری مذهبی در افراد وابسته به شبکههای مجازی معنادار بود (001/0>P).
نتیجهگیری: بنابراین می توان گفت درمان چند بعدی معنوی با ایجاد تعادل در عمل موجب بهبود خداپنداره-خداپنداشت و جهت گیری مذهبی در افراد وابسته به شبکههای مجازی میشود.
روش بررسی: روش این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با استفاده از طرح پیشآزمون و پسآزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد وابسته به شبکههای مجازی مراجعه کننده به کلینیکهای مشاوره و روانشناسی شهر تهران در سال 1400 بود و از بین آنها 30 نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه شامل 15 نفر) جایگزین شدند. سپس پرسشنامههای خداپنداشت-خداپنداره جانبزرگی (1395) و جهت‌گیری مذهبی آلپورت (1950) توسط هر دو گروه تکمیل شد. پس از آن درمان چند بعدی معنوی بر روی گروه آزمایش اجرا شد. سپس پرسشنامههای مذکور توسط هر دو گروه تکمیل شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 24 و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. همچنین سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: یافته‌های پژوهش نشان داد تأثیر درمان چندبعدی معنوی بر خداپنداره-خداپنداشت و جهت گیری مذهبی در افراد وابسته به شبکههای مجازی معنادار بود (001/0>P).
نتیجهگیری: بنابراین می توان گفت درمان چند بعدی معنوی با ایجاد تعادل در عمل موجب بهبود خداپنداره-خداپنداشت و جهت گیری مذهبی در افراد وابسته به شبکههای مجازی میشود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
