چکیده
زمینه و هدف: اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی اختلال شایعتر روانپزشکی در کودکان و نوجوانان است که بر جنبههای شناختی و رفتاری کودکان مبتلا اثر سوء دارد؛ ازاینرو، پژوهش حاضر باهدف مقایسهٔ اثربخشی توانبخشی شناختی رایانهای و بازیدرمانی مبتنیبر رویکرد شناختیرفتاری بر بازداری رفتاری در کودکان مبتلا به نارسایی توجه/فزونکنشی انجام شد.
روشبررسی: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را کودکان ۷تا۱۳ سال تشکیل دادند که در سال ۱۴۰۱ به مراکز روانشناسی و روانپزشکی استان گلستان مراجعه کردند. حجم نمونه بااستفاده از شیوهٔ نمونهگیری خوشهای شصت نفر داوطلب واجد شرایط بود. آزمودنیها در سه گروه بیستنفره (گروه توانبخشی شناختی رایانهای، گروه بازیدرمانی مبتنیبر رویکرد شناختیرفتاری، گروه گواه) وارد مطالعه شدند. ابزارهای گردآوری دادههای پژوهش مصاحبهٔ بالینی و مقیاس مشکلات رفتاری کودکان کانرز (کانرز، ۱۹۹۰) و تکلیف رایانهای برو/نرو (هافمن و همکاران، ۱۹۸۴) بود. تحلیل دادهها با ثبت در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۳ براساس روش آمار استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی شفه) در سطح معناداری ۰٫۰۵ انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، نمرات متغیر بازداری رفتاری در کودکان مبتلا به نارساییتوجه/فزونکنشی بین دو گروه توانبخشی شناختی رایانهای و بازیدرمانی مبتنیبر رویکرد شناختیرفتاری تفاوت معنادار داشت (۰٫۰۰۱>p)؛ همچنین بازیدرمانی مبتنیبر رویکرد شناختیرفتاری درمقایسه با توانبخشی شناختی رایانهای مؤثرتر بود (۰٫۰۳۷=p).
نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش، بازداری رفتاری کودکان مبتلا به نارساییتوجه/فزونکنشی ازطریق رویکرد بازیدرمانی شناختیرفتاری، بهتر بهبود مییابد. پیشنهاد میشود شناسایی سایر ناراحتیهای روانشناختی و رفتارهای ناسازگارانهٔ کودکان مبتلا به نارساییتوجه/فزونکنشی ازطریق این رویکرد صورت گیرد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |