مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1401.070
1- دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده: (207 مشاهده)
زمینه و هدف: کودکان با اختلال هماهنگی رشدی مشکلاتی در هماهنگی دارند و این مشکلات در عملکرد تحصیلی و اجتماعی آن‌ها تأثیر می‌گذارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه تأثیر بازی‌های حرکتی و مجازی بر عملکرد حرکتی، تحصیلی و اجتماعی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کودکان پسر 10-7 ساله با اختلال هماهنگی رشدی شهر اردبیل بودند. 30 کودک واجد شرایط وارد مطالعه و به‌طور تصادفی به سه گروه حرکتی، مجازی و گواه (هر گروه 10 نفر) تقسیم شدند. پس از تکمیل رضایت‌نامه کتبی، پیش‌آزمون عملکرد حرکتی، تحصیلی و اجتماعی از کودکان گرفته شد. گروه‌های مداخله به مدت 8 هفته، هر هفته 2 جلسه تحت مداخله قرار گرفتند. برای گروه گواه در این 8 هفته هیچ‌گونه مداخله‌ای اعمال نشد. سپس، پس‌آزمون گرفته شد. از آزمون‌های شاپیروویلک و آنالیز کوواریانس جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. سطح معناداری در آزمون‌های آماری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بازی حرکتی و مجازی اثر مثبتی بر عملکرد حرکتی، تحصیلی و اجتماعی داشت (001/0>p)؛ همچنین گروه حرکتی نسبت به گروه مجازی به‌طور معنی‌داری نمرات بالاتری در عملکرد حرکتی (001/0>p) و اجتماعی (001/0>p) داشت. اما گروه مجازی نمرات بالاتری در عملکرد تحصیلی نسبت به گروه حرکتی داشت (001/0>p).
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی می‌توان گفت بازی حرکتی باعث بهبود مقادیر عملکرد حرکتی و اجتماعی و بازی مجازی باعث بهبود مقادیر عملکرد تحصیلی می‌شود. پیشنهاد می‌شود از این بازی‌ها به‌عنوان روش‌های ارزان، در دسترس و قابل‌اجرا در محیط‌های آموزشی و توانبخشی به منظور کسب بهینه عملکرد حرکتی، تحصیلی و اجتماعی استفاده گردد.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کودکان پسر 10-7 ساله با اختلال هماهنگی رشدی شهر اردبیل بودند. 30 کودک واجد شرایط وارد مطالعه و به‌طور تصادفی به سه گروه حرکتی، مجازی و گواه (هر گروه 10 نفر) تقسیم شدند. پس از تکمیل رضایت‌نامه کتبی، پیش‌آزمون عملکرد حرکتی، تحصیلی و اجتماعی از کودکان گرفته شد. گروه‌های مداخله به مدت 8 هفته، هر هفته 2 جلسه تحت مداخله قرار گرفتند. برای گروه گواه در این 8 هفته هیچ‌گونه مداخله‌ای اعمال نشد. سپس، پس‌آزمون گرفته شد. از آزمون‌های شاپیروویلک و آنالیز کوواریانس جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. سطح معناداری در آزمون‌های آماری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بازی حرکتی و مجازی اثر مثبتی بر عملکرد حرکتی، تحصیلی و اجتماعی داشت (001/0>p)؛ همچنین گروه حرکتی نسبت به گروه مجازی به‌طور معنی‌داری نمرات بالاتری در عملکرد حرکتی (001/0>p) و اجتماعی (001/0>p) داشت. اما گروه مجازی نمرات بالاتری در عملکرد تحصیلی نسبت به گروه حرکتی داشت (001/0>p).
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی می‌توان گفت بازی حرکتی باعث بهبود مقادیر عملکرد حرکتی و اجتماعی و بازی مجازی باعث بهبود مقادیر عملکرد تحصیلی می‌شود. پیشنهاد می‌شود از این بازی‌ها به‌عنوان روش‌های ارزان، در دسترس و قابل‌اجرا در محیط‌های آموزشی و توانبخشی به منظور کسب بهینه عملکرد حرکتی، تحصیلی و اجتماعی استفاده گردد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
