تعطیلات نوروز ۱۴۰۴-ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات و همچنین تبریک فرارسیدن بهار و شروع سال جدید، به اطلاع می‌رساند این نشریه از تاریخ ۲۸ اسفندماه ۱۴۰۳ لغایت ۱۵ فروردین ۱۴۰۴ تعطیل می باشد.
مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنائی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنائی، دانشکده ادبیات، علوم انسانی و اجتماعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3- استادیار، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنائی، دانشکده ادبیات، علوم انسانی و اجتماعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3- استادیار، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (322 مشاهده)
زمینه و هدف: نتایج مطالعات پیشین نشان داده است که کودکان با ناتوان هوشی آموزش پذیر مشکلاتی در دست نویسی، توجه و حافظه فعال دارند؛ برهمین اساس استفاده از شیوه‌های مناسب برای بهبود این مشکلات اهمیت فراوانی دارد. یکی از این شیوه‌های موثر آموزش دیداری-حرکتی است. لذا هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش دیداری-حرکتی بر مهارت‌های دست نویسی، توجه و حافظه فعال کودکان با ناتوانی هوشی آموزش پذیر بود.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی کودکان با ناتوانی هوشی آموزش پذیر 11 تا 16 سال شهر تهران در سال 1402 تشکیل دادند. از بین آن‌ها سی نفر داوطب واجد شرایط به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و به تصادف در گروه‌های آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، چک لیست دست نویسی (هداوند خانی و همکاران، 1384) و آزمون توجه و حافظه فعال وکسل (وکسلر، 1930) را تکمیل کردند. برنامه آموزش دیداری-حرکتی روی گروه آزمایش به صورت ده جلسه شصت دقیقه‌ای و هر جلسه هفته‌ای سه بار اجرا شد. اما گروه گروه گواه هیچ برنامه آموزشی دریافت نکرد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 26 صورت گرفت و سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج نشان داد در هر سه متغیر مهارت‌های دست‌نویسی، توجه و حافظه فعال بین گروه‌های آزمایش و گواه در پس آزمون، پس از حذف اثر پیش آزمون، تفاوت معناداری وجود داشت (001/0p<). همچنین آموزش آموزش دیداری-حرکتی توانست 75 درصد دست نویسی، 59 درصد توجه و 79 درصد حافظه فعال را افزایش دهد.
نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته میشود، آموزش دیداری – حرکتی به دانش‌آموزان دارای ناتوان هوشی آموزش پذیر، روش مناسبی برای بهبود مهارت‌های دست‌نویسی، توجه و حافظه فعال آنان است.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی کودکان با ناتوانی هوشی آموزش پذیر 11 تا 16 سال شهر تهران در سال 1402 تشکیل دادند. از بین آن‌ها سی نفر داوطب واجد شرایط به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و به تصادف در گروه‌های آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، چک لیست دست نویسی (هداوند خانی و همکاران، 1384) و آزمون توجه و حافظه فعال وکسل (وکسلر، 1930) را تکمیل کردند. برنامه آموزش دیداری-حرکتی روی گروه آزمایش به صورت ده جلسه شصت دقیقه‌ای و هر جلسه هفته‌ای سه بار اجرا شد. اما گروه گروه گواه هیچ برنامه آموزشی دریافت نکرد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 26 صورت گرفت و سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج نشان داد در هر سه متغیر مهارت‌های دست‌نویسی، توجه و حافظه فعال بین گروه‌های آزمایش و گواه در پس آزمون، پس از حذف اثر پیش آزمون، تفاوت معناداری وجود داشت (001/0p<). همچنین آموزش آموزش دیداری-حرکتی توانست 75 درصد دست نویسی، 59 درصد توجه و 79 درصد حافظه فعال را افزایش دهد.
نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته میشود، آموزش دیداری – حرکتی به دانش‌آموزان دارای ناتوان هوشی آموزش پذیر، روش مناسبی برای بهبود مهارت‌های دست‌نویسی، توجه و حافظه فعال آنان است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
