مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندر دیلم
چکیده: (13 مشاهده)
زمینه و هدف: مادران دارای کودکان استثنایی در مقایسه با مادران کودکان عادی، سطح پایین تری از خوش بینی و تاب آوری روانشناختی و سطح بالایی از تنش و مشکلات سلامت روان را تجربه می‌کنند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خودشفقتی بر خوش بینی و تاب آوری مادران دارای کودکان استثنایی بود.
روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی مادران دارای کودکان استثنایی تحت پوشش بهزیستی شهرستان بوشهردر سال 1402 تشکیل دادند که مشتمل بر 436خانوار بود. به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ٦2 نفر از مادران دارای کودکان استثنایی داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه هر کدام 31 نفرقـرار گرفتنـد. گـروه آزمایش به مدت ده جلسه نود دقیقه ای آموزش خودشفقتی (گیلبرت،2014) را دریافت کردند؛ امـا برای گـروه گواه در این مدت هیچ گونه مداخله ای ارایه نشد. از آزمون جهت‌گیری زندگی شـییر وکارور(1994) جهت بررسی میزان خوش بینی و پرسشنامه تاب آوری کانـر و دیویدسـون(2003) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون علاوه بر شاخص های آمار توصیفی، روش آماری تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 22به کار رفت. سطح معناداری برای همه آزمونهای آماری 05/0 لحاظ شد.
یافته ها: نتایج بر اساس آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش خودشفقتی به کار رفته در این پژوهش بر افزایش خوش بینی و تاب آوری و مولفه های آن تاثیر معناداری داشت( 001/0p< ). همچنین مداخله آموزشی خود شفقتی می تواند به ترتیب میزان٦1/٠ و٥٣/٠تغییرات متغیرهای خوش بینی و تاب آوری مادران دارای کودکان استثنایی را تبیین نماید.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، آموزش خودشـفقتی مداخلـه مـؤثری در ارتقاء میزان خوش بینی و تاب آوری مادران دارای کودکان استثنایی است.
روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی مادران دارای کودکان استثنایی تحت پوشش بهزیستی شهرستان بوشهردر سال 1402 تشکیل دادند که مشتمل بر 436خانوار بود. به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ٦2 نفر از مادران دارای کودکان استثنایی داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه هر کدام 31 نفرقـرار گرفتنـد. گـروه آزمایش به مدت ده جلسه نود دقیقه ای آموزش خودشفقتی (گیلبرت،2014) را دریافت کردند؛ امـا برای گـروه گواه در این مدت هیچ گونه مداخله ای ارایه نشد. از آزمون جهت‌گیری زندگی شـییر وکارور(1994) جهت بررسی میزان خوش بینی و پرسشنامه تاب آوری کانـر و دیویدسـون(2003) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون علاوه بر شاخص های آمار توصیفی، روش آماری تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 22به کار رفت. سطح معناداری برای همه آزمونهای آماری 05/0 لحاظ شد.
یافته ها: نتایج بر اساس آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش خودشفقتی به کار رفته در این پژوهش بر افزایش خوش بینی و تاب آوری و مولفه های آن تاثیر معناداری داشت( 001/0p< ). همچنین مداخله آموزشی خود شفقتی می تواند به ترتیب میزان٦1/٠ و٥٣/٠تغییرات متغیرهای خوش بینی و تاب آوری مادران دارای کودکان استثنایی را تبیین نماید.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، آموزش خودشـفقتی مداخلـه مـؤثری در ارتقاء میزان خوش بینی و تاب آوری مادران دارای کودکان استثنایی است.
mouseout="msoCommentHide('_com_1')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_1','_com_1')">
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
